ابراهيم بن عمر بيوص ( م 1400 ) تفسير كبير .
تفسير و علوم قرآن در قرن چهاردهم در اين قرن بيش از هر عصرى علوم قرآن تدوين شده است ، اين برترى تنها در تعداد كتب نيست ، بلكه تحولى ارزنده در ديدگاه دانشمندان و نويسندگان مشهود است و ابعاد اجتماعى و سياسى نيز مورد توجه آنان قرار گرفته است . انديشمندان در اين قرن به ابتكارات جديد و مهمى در ابحاث علوم قرآن دست يا زيدند و حقايق تازه اى را از قرآن براى مسلمانان ارائه داده‌اند ، از آن جمله :
محمد بن احمد اسكندرانى ( م 1306 ) كشف الاسرار النورانية القرآنيه و تبيان الاسرار الربانيه . .
محمد بخارى ( م 1307 ) نيل المراد من تفسير آيات الاحكام .
احمد زينى ( م 1304 ) شرح آيات الاحكام .
عبد الرحمن قرحداقى ( م 1339 ) كتاب الناسخ و المنسوخ .
محمد تقى بن محمد قاسم اردوبادى ( م 1333 ) كتاب الشهاب المبين فى اعجاز القرآن و اصول الدين .
احمد فوزى ساعاتى ( م 1348 ) البرهان فى اعجاز القرآن .
سيد احمد خان ، ( 1232 - 1316 ) تفسير القرآن و هو الهدى و الفرقان .
ابراهيم بن ادريس ، معروف به نوسى ( م 1304 ) كتاب تفسير القرآن .
احمد سعد عقاد مصرى ، ضياء الاكوان فى تفسير القرآن .
شيخ طاهر جزائرى ( م 1338 ) التبيان لبعض المباحث المتعلقة بالقرآن .
محمد مصطفى مراغى ( 1364 ه ) تفسير المراغي .
طنطاوى بن جوهرى ( م 1358 ) ، الجواهر فى تفسير القرآن كريم . ( 26 جلد ) شيخ محمد نهاوندى ( م 1371 ) صاحب تفسير .
محمد جمال الدين قاسمى دمشقى ( م 1332 ) محاسن التأويل : اين تفسير در 17 جلد قرار دارد .
عبد القادر ملا خويش بيان المعاني على حسب النزول .
يوسف مروه ، كتاب علوم الطبيعة فى القرآن .

423