روايت شده ديده مىشود كه به اصحاب خود دستور مىداده‌اند كه هر گاه حكم چيزى را از ايشان مىشنوند ممكن است اصل و دليل آن را از قرآن بخواهند چنان كه در احتجاج [1] طبرسى از ابو الجارود از حضرت باقر ( ع ) روايت شده كه :
« اذا حدّثتكم بشيء فاسئلونى من كتاب الله . . » بنا بر اين چنان به نظر مىآيد كه در طى بحث از دور نخست ( دور صدور ) همهء احكام عبادات ، عقود ، ايقاعات و احكام و سياسات مذكور خواهد شد و حال اين كه بىگمان در اين مبحث پاره‌اى از احكام ياد نخواهد شد پس شايد اين توهم به ميان آيد كه عدم ذكر آن احكام در اين مبحث از لحاظ عدم وضع و تشريع آنها در زمان پيغمبر ( ص ) بوده به اين استناد كه اگر در آن زمان وضع شده بود در اين مبحث از اين كتاب بيان مىشد ليكن در اين مبحث بيان نشده پس در آن زمان وضع نشده بوده است .

[1] در اصول كافى نيز به اسنادش اين روايت نقل شده است و در ذيل اين حديث است كه حضرت باقر ( ع ) گفت كه پيغمبر ( ص ) از قيل و قال و از تباه ساختن مال و از كثرت سؤال نهى كرده پس شخصى گفت يا ابن رسول اللَّه دليل اينها از كتاب خدا چيست ؟ حضرت باقر ( ع ) چنين گفت : « انّ اللَّه عزّ و جلّ يقول : * ( لا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ) * . و قال : * ( لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّه لَكُمْ قِياماً ) * . و قال : * ( لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ ) * » .

59