مىدهد [1] و به خرافات و موهومات مقرون مىگردد ، سالها قبل از اسلام بر اثر جهل مردم رنگ اصلى خود را از دست داده يعنى خانهء كعبه نيز از نتائج هوسرانى و وهم پرستى بشر مصون نمانده به طورى كه اين خانه كه اساسش بر توحيد و بنايش بر پرستش آفريده گار كل نهاده شده مدتها پيش از اسلام به كلى از هدف اساسى و مقصود اصلى انحراف يافت و كانون شرك و بت پرستى و مركز اصنام و هيكل اوثان گرديد .
دين مقدس اسلام كه احياء كنندهء رسوم و احكام انبياء سلف و انشاء كنندهء دستورات و حقائق لازم براى خلف مىباشد و بويژه به ملت حنيفهء ابراهيمى توجهى خاص مىدارد اوضاع خانه را به حال سابق برگرداند و آن چه از احكام پيش براى امت ، صالح بوده تصويب و احكام و دستورهايى كه بحسب اوضاع و احوال ازمنهء بعد لازم مىشده به اهل اسلام تعليم فرمود پس حجرا بر مردم مسلمانى كه استطاعت داشته باشند واجب قرار داد و گفت * ( وَلِلَّه عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْه سَبِيلًا ) * و به آيهء شريفه * ( وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالًا . . ) * كه به گفتهء حسن و جبّائى ، بنقل فاضل مقداد و غير او ، خطاب در آن آيه به پيغمبر ( ص ) مىباشد نه به ابراهيم ، چنان كه از ابن عباس نقل شده وجوب آن را تاكيد و تشديد فرمود .

[1] - فخر الدين رازى در ذيل آيهء * ( يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلا تُسْرِفُوا الخ ( آيهء از سورهء الاعراف ) در « مسأله نخست » اين مضمون را آورده است : « ابن عباس گفت : قبائل عرب جاهلى به حال برهنگى خانه را طواف مىكردند : مردان در روز و زنان در شب . و عادت بر آن بود كه چون به مسجد منى مىرسيدند جامه ها را از تن مىافكندند و برهنه به مسجد درمىآمدند و مىگفتند : « ما در جامه هايى كه در آنها مرتكب گناه شده‌ايم طواف نمىكنيم » و برخى مىگفتند : اين كار را براى تفال به اين كه از گناهان برهنه و پاك كرديم انجام مىدهيم . زنان ايشان پارچه‌اى مىگرفتند و بر دوران مىآويختند تا خود را در برابر حمس يعنى قريش به پوشانند چه قريش آن كار را نمىكردند . و نماز را با جامه مىگزاردند و از طعام جز به اندازهء قوت نمىخوردند و چربى نمىخوردند پس چون اسلام آمد كسانى كه آن را پذيرفتند به پيغمبر ( ص ) گفتند : ما را شايسته تر است كه كار بدان منوال كنيم پس آيه نازل شد يعنى جامه ها به پوشيد و گوشت بخوريد و چربى بخوريد و آب بياشاميد و اسراف مكنيد » .

301