مىشود مثل سند رسمى مدنى كه عقود و ايقاعات را ثبت مىكند يا مثل نوشته هاى قضائى مانند دادخواست و نوشته هاى محاضر و ثبت اسناد و املاك كشور ، و صورتجلسه محاكم ، و احكام صادره از آن ، مانند مقررات ادارى و قوانين صادره از مجلس و فرمانهاى صادره از مقام رهبرى ، و قراردادهاى دولتى .
2 - نوشتار غير رسمى يا عرفى كه توسط افراد نوشته مىشود و اين بر دو قسم است :
الف : نوشته هايى كه معد براى اثبات تصرف قانونى است ، مثل بيع و اجاره و اين نوع نوشته را " دليل معد " مىنامند كه افراد بين خود در هنگام عقد براى اثبات معامله و قرارداد در موقع مخاصمه ، آن را تنظيم مىكنند .
ب : نوشته هايى كه معد براى اثبات نمىباشد مثل نامه ، تلگراف ، تلكس ، فاكتور و دفاتر تجارى كه هدف افراد در اين نوشتارها اثبات معامله در موقع مخاصمه نمىباشد لذا آن را " دليل غير معد " مىنامند .
در مورد اصطلاح حقوقى سند ( نوشته ) لازم نيست كه هدف از آن در موقع نوشتن اثبات تصرف قانونى در موقع مخاصمه باشد بنابر اين اگر دو برادر يا دو دوست و رفيق صميمى با هم معامله اى را انجام داده و احتمال هيچ گونه خصومتى را بين خود نمىدهند و در عين حال اقدام به نوشتن سند نمودند پس آن نوشته چون در مقام دعوى يا دفاع ، قابل استناد مىباشد اصطلاحا آن را سند مىگويند .
منظور از نوشته در تعريف سند ، مطلق خط يا علامتى است كه در روى صفحه نمايان مىشود اعم از آن كه خط نقش بسته از خطوط متداول يا غير متداول باشد و صفحه اى كه بر آن نقش بسته نيز اعم از اين كه كاغذ يا غير كاغذ باشد ، مانند

219