اما اگر شرط به نحو شرط فعل باشد پس مورد قبول تمام فقها مىباشد و در نتيجه مالك حيوان با اين شرط ضامن خسارات وارده است مگر آن كه ثابت كند كه تقصير از ناحيه متضرر است .
مسأله بيست و چهارم : شخصى مال خود را توسط شركت حمل و نقل براى جايى ارسال مىدارد و آن مال قبل از آن كه به مقصد برسد تلف مىشود . آيا متصدى حمل و نقل مسئول خسارات مىباشد يا خير ؟ ماده 516 ق - م مىگويد :
" تعهدات متصديان حمل و نقل اعم از اين كه از راه خشكى يا آب يا هوا باشد براى حفاظت و نگاهدارى اشيائى كه به آنها سپرده مىشود همان است كه براى امانت داران مقرر است . بنابر اين در صورت تفريط يا تعدى مسئول تلف يا ضايع شدن اشيائى خواهند بود كه براى حمل به آنها داده مىشود . و اين مسئوليت از تاريخ تحويل اشياء به آنان خواهد بود " .
پس طبق قانون مدنى متصديان حمل و نقل مسئول خسارات وارده نيستند مگر در صورت تعدى و تفريط و يا آن كه در ضمن عقد لازم ضمان آن مال شرط شود .
و طبق قاعده شخص زيان ديده موظف است كه تقصير و مسامحه كارى متصدى حمل و نقل را اثبات نمايد .
اما بعضى از فقها مىگويند : در صورتى كه متصدى حمل و نقل متهم به عدم رعايت مقررات مربوط به امانت دارى باشد مىتوان وى را ضامن دانست و بر اوست كه اثبات كند مقررات مربوط به امانت دارى را رعايت نموده است .
بنابر اين ، شخص اجير در صورتى كه متهم باشد ضامن است مگر آن كه ثابت كند كه تمام مقررات مربوط به امانت دارى را رعايت نموده است .

124