واقع شود ، و در لفظ استعاذهء باللَّه من الشّيطان گويد ، و در حقيقت چون تصرّف شيطانى است ، استعاذهء بشيطان من اللَّه واقع شود ، و خود استعاذه عكس مطلوب را محقّق كند ، و شيطان گويندهء استعاذه را مسخره كند ، و اين سخريّه نتيجه اش پس از كشف غطا و بر چيده شدن پردهء طبيعت معلوم شود . و مثل چنين شخصى كه استعاذه اش فقط لفظيّه است مثل كسى است كه از شرّ دشمن جرّارى بخواهد به قلعهء محكمى پناه ببرد ، ولى خود به طرف دشمن برود و از قلعه رو برگرداند و لفظا بگويد از شر اين دشمن به اين قلعه پناه مىبرم . چنين شخصى علاوه بر آنكه به شرّ دشمن گرفتار شود به سخريّهء او نيز دچار گردد .
< فهرس الموضوعات > فصل سوم در بيان اركان استعاذه است و آن چهار است < / فهرس الموضوعات > فصل سوم در بيان اركان استعاذه است و آن چهار است اول ، مستعيذ . دوم ، مستعاذ منه . سوم ، مستعاذ به . چهارم ، مستعاذ لأجله بدان كه براى اين اركان تفصيل بسيار است كه از حوصلهء اين اوراق خارج است ، و ما به ذكر مختصرى از آن اكتفاء مىكنيم .
< فهرس الموضوعات > ركن اول در « مستعيذ » است .
< / فهرس الموضوعات > ركن اول در « مستعيذ » است .
و آن حقيقت انسانيّه است از اول منزل سلوك إلى اللَّه تا منتهى النّهايهء فناى ذاتى - و اذا تمّ الفناء المطلق ، هلك الشّيطان و تمّ الاستعاذة . [1] و تفصيل اين اجمال آن كه انسان تا در بيت نفس و طبيعت مقيم است و به سفر روحانى و سلوك إلى اللَّه اشتغال پيدا نكرده و در تحت سلطنت شيطانيّه به همهء شئون و مراتب است ، به حقيقت استعاذه متلبّس نشده و لقلقهء لسان او

[1] - « چون فناء مطلق حاصل گشت ، شيطان هلاك گرديده و استعاذه تحقق يافته است . » .

228