را به جهل و ممارات و استطاله و ختل كشانده . و همينطور در بين اهل عبادت و مناسك و مواظبين به آداب و سنن كسانى هستند كه عبادت و نسك ، كه سرمايهء اصلاح احوال و نفوس است ، قلوب آنها را كدر و ظلمانى نموده و آنها را به عجب و خودبينى و كبر و تدلَّل و تغمّز و سوء خلق و سوء ظنّ به بندگان خدا وادار نموده . و اينها نيز از عدم مواظبت بر اين معاجين الهيّه است .
البته معجونى كه با دست ديو پليد و تصرّف نفس سركش فراهم آمد ، جز خلق شيطانى از آن زاييده نشود ، و چون قلب در هر حال از آنها تغذّى مىنمايد و آنها صورت باطنيّهء نفس شوند ، پس بعد از چندى مداومت انسان يكى از وليده هاى شيطان شود كه با دست تربيت و در تحت تصرّف او نشو و نما نموده ، و چون چشم ملكى بسته شود و چشم ملكوتى باز گردد خود را يكى از شياطين مىبيند و در آن حال جز خسران نتيجه اى نبرد و حسرتها و افسوسها به حالش سودى نبخشد .
پس ، سالك طريق آخرت در هر رشته از رشته هاى دينى و طريقه اى از طريقه هاى الهى هست اوّلا بايد با كمال مواظبت و دقّت ، چون طبيبى با محبت و پرستارى پر شفقت ، از حال خود مواظبت نمايد و عيوب سير و سلوك خود را تفتيش و مداقّه كند . و ثانيا در خلال آن از پناه بردن به ذات مقدّس حقّ جلّ و علا در خلوات و تضرّع و زارى به درگاه اقدس ذو الجلال غفلت نورزد .
خداوندا ، تو خود حال ضعيف و بيچارگى ما را آگاهى ، مىدانى كه ما بى دستگيرى ذات مقدّس تو از دست دشمنى به اين قوّت و قدرت كه طمع به انبياء عظام و كمّل اولياء والا مقام بسته راه گريزى نداريم و اگر بارقهء لطف و رحمت تو نباشد ، ما را اين دشمن قوى پنجه به خاك هلاكت افكند و به تيه ظلمت و شقاوت گرفتار كند . تو را به خاصان درگاهت و محرمان بارگاهت قسم مىدهم كه از ما متحيّران وادى ضلالت و افتادگان بيابان غوايت دستگيرى فرما و قلوب ما را از غلّ و غشّ و شرك و شكّ پاك فرما ، انّك ولىّ الهداية .

22