مرتبهء عاليه از احصاء اسماء كه در روايت شريفه است : انّ للَّه تسع و تسعين اسما ، من احصاها ، دخل الجنّة ، [1] تحقّق به حقيقت آنها است كه انسان را به جنّت اسمائى نائل كند .
انسان با ارتياضات قلبيّه مىتواند مظهر اسماء اللَّه و آيت كبراى الهى شود ، و وجود او وجود ربّانى ، و متصرّف در مملكت او دست جمال و جلال الهى باشد . و در حديث قريب به اين معنى است كه « همانا روح مؤمن اتّصالش به خداى تعالى شديدتر است از اتّصال شعاع شمس به آن يا به نور آن . » [2] و در حديث صحيح وارد است كه « بنده چون با نافله به من نزديك شد ، او را دوست دارم ، و چون دوست داشتم او را ، من گوش او شوم كه با آن مىشنود و چشم او شوم كه با آن مىبيند و زبان او شوم كه با آن نطق مىكند و دست او شوم كه با آن اخذ مىكند . » [3] و در حديث است كه علىّ عين اللَّه و يد اللَّه . [4] إلى غير ذلك . و در حديث است كه نحن اسمائه الحسنى . [5] و در اين خصوص شواهد عقليه و نقليه فراوان است .
بالجمله ، كسى كه بخواهد از قرآن شريف حظَّ وافر و بهرهء كافى بردارد ، بايد هر يك از آيات شريفه را با حالات خود تطبيق كند تا استفادهء كامله كند . مثلا ، در آيهء شريفه در سورهء « انفال » فرمايد : انَّما المُؤْمِنُونَ الَّذينَ اذا ذُكِرَ

[1] - « همانا خدا را نود و نه اسم است ، هر كس آنها را ياد كند وارد بهشت مىشود . » بحار الانوار ، ج 4 ، ص 186 و 187 . .
[2] - پاورقى 150 . .
[3] - اصول كافى ، ج 4 ، ص 53 ، « كتاب الايمان و الكفر » ، « باب من اذى المسلمين و احتقرهم » ، حديث 7 . .
[4] - « در يكى از خطب امير المؤمنين آمده است : و انا عين اللَّه و لسانه الصادق و يده . . . معانى الاخبار ، ص 17 ، حديث 14 . التوحيد ، ص 65 ، باب 22 ، حديث 2 . .
[5] - « ماييم اسماء حسناى خدا . » اصول كافى ، ج 1 ، ص 196 ، « كتاب التوحيد » ، « باب النوادر » ، حديث 4 . .

207