و عن محمد بن يعقوب باسناده إلى مولانا زين العابدين عليه السلام انّه قال : و امّا حقوق الصّلوة ، فان تعلم انّها وفادة إلى اللَّه ، و انّك فيها قائم بين يدى اللَّه . فاذا علمت ذلك ، كنت خليقا ان تقوم فيها مقام العبد الذّليل الرّاغب الرّاهب الخائف الرّاجى المسكين المتضرّع المعظم مقام من يقوم بين يديه بالسّكون و الوقار و خشوع الاطراف و لين الجناح و حسن المناجات له في نفسه و الطَّلب إليه فى فكاك رقبته الَّتى احاطت به خطيئته و استهلكتها ذنوبه ، و لا قوّة الا باللَّه . [1] و عن النّبى صلَّى اللَّه عليه و آله : اعبد ربّك كانّك تراه ، فان لم تكن تراه ، فانّه يراك . [2] و عن فقه الرضا عليه السلام : فاذا اردت ان تقوم إلى الصّلوة ، فلا تقم إليها متكاسلا و لا متناعسا و لا مستعجلا و لا متلاهيا ، و لكن تأتيها على السّكون و الوقار و التّؤدة . و عليك بالخشوع و الخضوع متواضعا للَّه عزّ و جلّ متخاشعا ، عليك

كه ميان نوميدى و اميد و شكيبايى و بيتابى ايستاده باشد ، گويى وعده ها براى او ساخته آمده و وعيدها بر او واجب گرديده است ، دارايى خود بذل كرده و مقصود خويش برابر نظر آورده و جان در راه خدا نهاده و طريق او را برگزيده است در بينى بر خاك نهادن ( در سجده ) كمترين كراهتى به دل راه ندهد ، و پيوند علايق را از هر كه جز او بريده و تنها به او متوجه گرديده و به حضور او آمده و عطاى او را خواسته است . پس اگر چنين نمازى به جاى آورد ، همان نمازى خواهد بود كه به آن امر شده و از آن خبر داده شده ، و اين همان نمازى است كه از فحشا و منكر باز مىدارد . . . » فلاح السائل ، ص 23 ، « الفصل الثانى ، فى صفة الصّلوة » .
[1] - « اما حقوق نماز ( كه بايد رعايت شود ) عبارت از اين است كه بدانى نماز ورود به محضر خداست ، و بدانى كه در نماز در پيشگاه خدا ايستاده اى . چون اين را دانستى ، شايسته خواهى بود كه به نماز بايستى آنچنان كه به نماز مىايستد بندهء ذليل ، طالب و راغب ، بيمناك ( از عذاب خدا ) ، اميدوار ( به رحمت خدا ) ، درمانده و زاريگرى كه با آرامش و وقار ، خشوع در اعضا و جوارح ، فروتنى ، و با مناجات نيكوى قلب و با طلب رهايى نفس خود كه خطايايش او را فرا گرفته و گناهانش او را هلاك ساخته ، مقام آن را كه در پيشگاهش ايستاده بزرگ مىدارد . و هيچ نيرويى جز از خدا نيست . » مستدرك الوسائل ، « كتاب الصّلوة » ، « ابواب افعال الصّلوة » ، باب 2 ، حديث 3 .
[2] - « از پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله روايت شده كه فرمود : پروردگار خود را عبادت كن چنانكه گويى او را مىبينى ، كه اگر تو او را نمىبينى او تو را مىبيند . » بحار الانوار ، ج 74 ، ص 74 ، « كتاب الرّوضة » ، « مواعظ النّبى » ، باب 4 ، حديث 3 . مكارم الاخلاق ، ص 459 .

150