در رسالهء مصباح الهدايه [1] نويسنده داده شده - همينطور ، در رابطهء روحانيّهء عروجيّه ، كه عكس رابطهء كونيّه نزوليّه است و بعبارة اخرى قبض وجود و رجوع إلى ما بدء است ، محتاج به واسطه است كه بدون آن واسطه صورت نگيرد ، و ارتباط قلوب ناقصهء مقيده و ارواح نازلهء محدوده به تامّ فوق التّمام و مطلق من جميع الجهات بى واسطه هاى روحانى و رابطه هاى غيبى تحقق پيدا نكند .
و اگر كسى گمان كند كه حق تعالى با هر موجودى قيّوم و به هر يك از اكوان محيط است بى واسطهء وسايط ، چنانچه اشاره به آن شده در آيهء شريفهء ما مِنْ دابَّةٍ الا هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها 11 : 56 ، [1] اختلاط بين مقامات و اشتباه بين اعتبارات نموده و مقام كثرت مراتب وجود را با فناى تعيّنات به هم خلط نموده . و اين بحث را بدين رساله چندان ارتباطى نيست و اين قدر نيز از طغيان قلم واقع شد .
بالجمله ، تمسّك به اولياء نعم كه خود راه عروج به معارج را يافته و سير الى اللَّه را به اتمام رسانده‌اند از لوازم سير إلى اللَّه است ، چنانچه در احاديث شريفه به آن بسيار اشاره شده و در وسائل بابى منعقد فرموده در بطلان عبادت بدون ولايت ائمه و اعتقاد امامت آنان . و از كافى شريف حديث نموده به سند خود از محمد بن مسلم كه گفت : « شنيدم حضرت باقر العلوم عليه السلام مىفرمود : بدان اى محمد ، همانا امامان جور و اتباع آنها از دين خداوند معزولند و گمراهند و گمراه كنند ، پس ، اعمالى كه مىكنند مثل خاكسترى

[1] - « هيچ جنبنده اى نيست جز آنكه ناصيه اش ( زمام اختيارش ) به دست خداست . » ( هود - 56 ) . .
[1] - مصباح الهداية كتابى است به زبان عربى از حضرت امام خمينى ، قدس سره الشريف ، در بيان حقايق و معارفى راجع به خلافت و ولايت . در مقدمهء اين كتاب شريف چنين مرقوم فرموده‌اند : انّى احببت ان اكشف لك في هذه الرّسالة ، بعون اللَّه ولىّ الهداية في البداية و النّهاية ، طليعة من حقيقة الخلافة المحمّدية و رشحة من حقيقة الولاية العلويّة عليهما التّحيّات الازليّة الابديّة ، و كيفيّة سريانهما في عوالم الغيب و الشّهادة . . . و بالحرىّ ان نسمّيها » مصباح الهداية إلى الخلافة و الولاية « . و أرجوا من اللَّه التّوفيق فانّه خير معين و رفيق و استمدّ من اوليائه الطَّاهرة في الدّنيا و الآخرة . . . نوشتن اين كتاب در شوّال 1349 هجرى قمرى به انجام رسيده است .

136