حضرت امير صلوات اللَّه عليه روايت شده كه چون وقت نماز مىشد ، به خود مىپيچيد و متزلزل مىشد . عرض كردند به آن حضرت اين چه حالى است تو را يا امير المؤمنين . مىفرمود : « آمد وقت امانتى كه خداى تعالى عرضه داشت آن را بر آسمانها و زمينها و ابا كردند از حمل آن و ترسيدند از آن . » [1] و سيّد بن طاوس [ قدّس سرّه ] در فلاح السّائل نقل فرموده كه حضرت امام حسين عليه السلام وقتى وضو مىگرفت رنگش تغيير مىكرد و مفاصلش مىلرزيد .
سبب از آن حضرت پرسيدند ، فرمود : « سزاوار است براى كسى كه وقوف كرد بين دو دست صاحب عرش اين كه رنگش زرد شود و مفاصلش بلرزد . » [2] و از حضرت امام حسن عليه السلام همين طور منقول است . [3] و از حضرت امام سجاد عليه السلام روايت شده كه وقتى وقت وضو مىشد ، رنگش زرد مىشد . گفته شد اين چه حال است كه عارض شما مىشود وقت وضو مىفرمود : « نمىدانيد بين دو دست كى ايستاده‌ام ؟ » [4] ما نيز اگر قدرى تفكَّر كنيم ، و به قلب محجوب مهجور خود بفهمانيم كه اوقات صلوات اوقات حضور در بارگاه قدس حضرت ذى الجلال است ، اوقاتى است كه حق تعالى كه مالك الملوك و عظيم مطلق است بندهء ضعيف ناچيز را به مناجات خود دعوت فرموده و به دار الكرامهء خود اذن دخول داده تا فوز به سعادتهاى ابدى و سرور و بهجتهاى دائمى پيدا كند ، از دخول وقت صلوة به مقدار معرفت خود بهجت و سرور داشتيم . و اگر قلب استشعار عظمت و خطر مقام كند به مقدار فهم عظمت ، خوف و خشيت حاصل مىشود . و چون قلوب اولياء مختلف و حالات آنها متفاوت است به حسب

[1] - منبع پيشين ، حديث 5 و 14 . .
[2] - سيد بن طاووس ( ره ) در فلاح السّائل به نقل از كتاب اللؤلؤيّات در احوالات امام حسن بن على ، عليهما السلام ، آورده است . .
[3] - بحار الانوار ، ج 77 ، ص 346 ، « كتاب الطَّهارة » ، « أبواب الوضوء » ، باب 34 ، حديث 34 . از فلاح السائل . .
[4] - مستدرك الوسائل ، « كتاب الصّلوة » ، « ابواب افعال الصّلوة » ، باب 2 ، حديث 35 . .

112