خود را فانى كنى براى عمل ديگران ، و نتيجهء اعمال تو به دفتر ديگران نوشته شود ، و با رأس المال تو ديگران تجارت نمايند ، و خود را به هلاكت اندازى ، زيرا كه فراموشى گناه خويش از بزرگترين عقوباتى است كه حق تعالى در دنيا انسان را مبتلا كند ، چه كه به اصلاح نفس قيام نكند ، و از وافرتر اسباب عذاب است در آخرت . و مادامى كه بنده اشتغال به طاعت حق جلّ و علا دارد و مشغول به شناختن عيبهاى خويش است و تارك چيزهايى است كه عيب است در دين خدا ، از آفات بر كنار است و در درياى رحمت حقّ غوطه ور است ، و فائز شود به گوهرهاى حكمت و بيان . و مادامى كه فراموش كند گناهان خود را و عيوب خود را نداند و به حول و قوّهء خود اعتماد كند ، رستگارى براى او هرگز حاصل نشود .

100