إسم الكتاب : آداب نماز ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 399)

حضرت علميّه و اقلام و الواح عاليه مشهود شده ، از طريق غيب نفس و سرّ روح شريف آنها به توسّط ملك وحى ، كه حضرت جبرئيل است ، تنزّل كند در قلب مبارك آنها . و گاهى جبرائيل « تمثّل مثالى » پيدا كند در حضرت « مثال » براى آنها ، و گاهى « تمثّل ملكى » پيدا كند ، و از ممكن غيب به توسّط آن حقيقت تا مشهد عالم شهادت ظهور پيدا كند ، و آن لطيفهء الهيّه را تنزل دهد ، و در هر نشئه از نشئات ، صاحب وحى به طورى ادراك كند و مشاهده نمايد :
در حضرت علميه به طورى ، و در حضرت اعيان به طورى ، و در حضرات اقلام به طورى ، و در حضرات الواح به طورى ، و در حضرت مثال به طورى ، و در حس مشترك به طورى ، و در شهادات مطلقه به طورى . و اين ، هفت مرتبه از تنزّل است ، كه شايد نزول قرآن بر « سبعة احرف » [1] اشاره به اين معنى باشد . و اين معنى منافات ندارد با آنچه فرمايد : قرآن واحد من عند واحد [2] چنانچه معلوم است . و اين مقام را تفصيلى است كه مناسب ذكر نيست .
مطلب چهارم در سرّ « هاء » غايب است در « انزلناه » چنانچه معلوم شد ، از براى قرآن قبل از تنزّل در اين نشئه ، مقامات و كينونتهايى است : اول مقام او ، كينونت علميّهء او است در حضرت غيبيّه به تكلَّم ذاتى و مقارعهء ذاتيّه به طريق احديّت جمع . و ضمير غايب شايد اشاره به آن مقام باشد ، و براى افادهء اين معنى به ضمير غيبت ذكر فرموده است ، كانّه مىفرمايد همين قرآن نازل در « ليلة القدر » همان قرآن علمى در سرّ مكنون و غيبى در نشئهء علميّه است ، كه او را از آن مراتب ، كه در يك مقام متّحد با ذات و از تجلَّيات اسمائيّه بود ، نازل فرموديم ، و اين حقيقت ظاهر همان سرّ الهى است . و اين كتاب ، كه در كسوهء عبارات و الفاظ ظهور نموده ، در مرتبهء ذات به صورت تجلَّيات

[1] - ان القرآن نزل على سبعة احرف . . . بحار الانوار ، ج 89 ، ص 83 . .
[2] - انّ القرآن واحد نزل من عند واحد . اصول كافى ، ج 4 ، ص 438 ، « كتاب فضل القرآن » ، « باب النّوادر » ، حديث 12 . .

323