يا مطيع حكومت امام ( ع ) شوند و رعيت او گردند و امام با آنها شرائطى خواهد كرد كه آن را شرائط ذمه گويند و چون كفار اين شرائط را به پذيرند آنها را كافر ذمى گويند .
البته تعيين اين شرائط با خود امام عليه السلام است و بعضى از آنها بر حسب اختلاف اوقات مختلف مىشود اما به دو چيز ناچار بايد ملتزم شوند يكى قبول جزيه است يعنى دادن ماليات سرانه و ديگر آن كه احكام دولت اسلام را به پذيرند و از جمله شرائط است كه مسلمانان را آزار نكنند و آشكارا مرتكب محرمات اسلام نشوند و عبادتگاه تازه نسازند و ناقوس نزنند و علامه در قواعد يا زده چيز شمرده است .
چون شرائط امام عليه السلام را به پذيرند با آنها جنگ نبايد كرد و مال و جان و عرضشان در پناه امام عليه السلام محفوظ است و رعيت او محسوبند .
جزيه حد معين ندارد بلكه هر اندازه امام صلاح بداند سرانه بگيرد يا از زمين و از كودكان و زنان و ديوانگان و سفها

209