نصاب غلات يكى است و هر چه از نصاب اول بيشتر باشد به حساب آن زكات بايد داد اگر چه بسيار كم باشد .
زكات بعد از مخارج است هر چه براى تحصيل غله مصرف كرده از آغاز كشت تا درويدن و پاك كردن پيش از تعلق زكات باشد يا پس از آن همه را از محصول مستثنى كرده اگر باقى به حد نصاب رسد زكات بدهد و فرقى ميان مخارج پيش از دانه بستن و بعد از آن نيست چون همه مخارج كشت است .
اگر كشت را گاه به آب جارى آبيارى كرده و گاه به آب دستى اغلب را اعتبار كنند و با تساوى از پانزده يك كسى كه ميوه يا كشت و زرع را سر پا بخرد يا مالك شود هنوز ندرويده و نچيده اما دانه بسته زكات بر او نيست بلكه بر عهده فروشنده يا مالك اول است اما اگر پيش از دانه بستن بخرد بر فرض صحيح بودن معامله زكات بر خريدار است ، گندم و جو را اعادة پيش از خشك شدن مصرف نمىكنند و اگر تصور شود وقتى دانه تر آن را مصرف كنند زكات دارد اما وقت سنجيدن نصاب و بيرون كردن زكات هنگامى است كه گندم و جو را از كاه

115