بدست نظام الدين محمود بن على خوارزمى استنساخ شده و در 26 محرم سال 445 قرائت آن بر شيخ طوسى در اطراف دار السلام پايان يافته و در همان تاريخ اجازه شيخ نوشته شده است . اهميت اين اجازه در آنست كه قبل از هجرت به نجف 16 سال پيش از وفات شيخ كتابت گرديده و بعلاوه توصيفى كه كاتب نسخه از مولف آورده موقعيت و شخصيت شيخ را در آن هنگام و اين كه وى رئيس متكلمين شيعه بشمار مىآمده ثابت مىنمايد و ما در اين خصوص در مقدمه كتاب بحث كرديم . براى عكس بردارى از اين اجازه به تصور اين كه حضرت استاد علامه مشكاة آن كتاب را جزء ساير آثار ارزنده و نسخ نفيس متعلق به خود به كتابخانه مركزى دانشگاه تهران اهداء كرده اند به سراغ كتابخانه مركزى رفتم معلوم شد اين كتاب جزء كتب اهدايى ايشان نيست سپس به حضرت استاد مراجعه كردم فرمودند : اين نسخه متعلق بيكى از دوستان و ملازمان من بود و پس از فوت او ناپديد گرديد و معظم له با اين كه اصل خط را مربوط به قرن پنجم مىدانستند اما توصيف شيخ كه از فقها و محدثين بوده و لسان الحكماء و المتكلمين در نوشته فوق باعث ترديد ايشان در صدق و صحت آن اجازه گرديده و بود و آن را بر خواجه طوسى منطبقتر مىديدند ليكن به شرحى كه ما در مقدمه آورده ايم شيخ طوسى مانند استاد خود شيخ مفيد در عصر خود بيشتر در كلام تبرز داشته و اين سمت در آن عصر بزرگترين مناصب علمى بشمار مىآمده و اين معنى نبايد باعث شك و تريد در آن اجازه گردد . اميدوار است بعدا به اصل اين اجازه و جز آن دسترسى پيدا شود و در معرض انظار طالبين قرار گيرد . إن شاء الله تعالى .
< / لغة النص = فارسي >

400