رفتن با پاى برهنه به حالت وقار و آرامش . 6 - غسل كردن هنگام ورود به مسجد الحرام . 7 - داخل شدن به مسجد از درب بنى شيبه [1] . 8 و 9 - صلوات و درود بر پيغمبر و خواندن ادعيهء وارده [2] بر درب مسجد . 10 - پا برهنه بودن و چون بخواهد طواف كند واجبات و مستحباتى چند بوى تعلق گيرد :
واجبات طواف ، چهار امر است : 1 - آغاز كردن طواف از برابر حجر الاسود [3]

[1] - بنى شيبة اعقاب شيبة بن عثمان حجبى كليد دار كعبه بوده اند و در كوهى مشرف بر مروه به نام جبل شيبه سكنى داشته اند و آن درب مسجد كه در زاويهء برابر مروه و ركن شامى كعبه قرار داشته و مخل تردد اين قبيله بوده به ايشان منسوب است . همانطور كه در متن ديده مىشود حجاج ، از طرف بالاى مكه وارد مىشوند و با انحراف مختصرى راه آنان به همين درب مسجد منتهى مىگردد و از آن در ، وارد مسجد مىشوند و تقريبا به خط مستقيم به نزديك حجر الاسود مىرسند و طواف را از آنجا شروع و به همان نقطه ختم مىنمايند آنگاه از درب برابر حجر الاسود كه نزديك صفا است به طرف صفا مىروند و از آنجا سعى را شروع و به مروه ختم مىكنند . و هنگام خروج از مكه از طرف پائين شهر خارج مىگردند . با اين ترتيب ، تقريبا كوتاهترين راه براى ورود ، و خروج ، و اداى مناسك ، در نظر گرفته شده تا مزاحمت كمترى در مسير حجاج ، روى دهد . باب بنى شيبه پس از توسعهء مسجد از بين رفته است و برخى گفته اند مقابل باب السلام واقع بوده است ، و بت هبل را در همان مكان دفن كرده اند ، و علت ورود از آن در ، آنست كه حجاج آن بت را لگدمال نمايند .
[2] - اين درود و دعاها در بسيارى از كتب حديث ، از جمله در كافى ج 4 ص 401 و 402 ذكر گرديده است .
[3] - حجر الاسود بمعنى سنگ سياه است و در پاره اى از روايات ، سوابق ديرينى براى آن ذكر گرديده ، از جمله اين كه اين سنگ از بهشت آمده و در آغاز نورانى و سپيد بوده است و در نتيجهء رسيدن دست گناه كاران سياه شده است . قدر مسلم اينست كه اين سنگ ، مانند مقام ابراهيم از زمان آن مرد بزرگ كه بنياد گذار خانهء كعبه بوده است باقى مانده و بنا به قولى ابراهيم اين دو سنگ را هنگام ساختن كعبه زير پاى خود مىگذارده و به لحاظ تجديد اين خاطره مانند همهء اعمال حج كه هر كدام ياد بود خاطره اى از آن مرد بزرگ و فرزندش اسماعيل است . در اسلام ، مراسم و عباداتى نزد اين دو سنگ براى خداوند مقرر گرديده است . اما در قرآن ، فقط مقام ابراهيم نام برده شده است : و اتخذوا من مقام ابراهيم مصلى . بقره ، آيهء 125 . و نامى از حجر الاسود در آن نيامده ليكن مسلم است كه رسول اكرم و همهء پيشوايان اسلام در برابر اين سنگ سياه با خدا تجديد عهد مىكردند و بر آن ، دست مىماليدند و يا از دور ، به آن اشاره مىكردند و اين عمل را استلام گويند .

342