صورت گيرد .
پس اگر نيت ، تا بامداد از انسان فوت شود تجديد و تدارك آن ، تا زوال ظهر جائز است و پس از زوال ، وقت نيت فوت مىشود . حال اگر روزهء ماه رمضان باشد [1] بايد آن روز را به حال روزه به پايان برساند و يك روز ، قضاء آن را روزه بگيرد و همچنين روزهء نذر [ معيّن ] . اين تفصيل در صورتيست كه بدون قصد روزه ، شب را بروز آورد ، ولى اگر به نيت روزهء مستحب ، شب را صبح كرده ليكن تجديد نيت واجب ننموده و اصلا متذكر آن نشده باشد در اين فرض ، نيت قربت بر هر تقدير كافى خواهد بود .

[1] مؤلف در نهايه ص 160 به جاى اين بحث ، مسألهء ديگرى طرح كرده كه تا حدى ما را از اين بحث بى نياز مىكند به اين كيفيت : « در نيت روزهء تمام رمضان كافى است كه در آغاز ماه ، نيت و عزم روزهء همهء ماه را داشته باشد ، حال اگر نيت را هر روز تجديد نمايد افضل است ، و اگر هم آن را تجديد نكند مانعى ندارد . و اگر در اول ماه از نيت ، غفلت كند و در اثناء روز متذكر گردد ، همان وقت نيت مىكند و اين نيت مجزى است . و اگر اصلا متذكر نيت نشود و پيش از ماه رمضان قصد داشته است كه هر گاه ماه رمضان برسد آن را روزه بدارد ، باز هم همين نيت كافى است . و اگر قبلا چنين قصدى نداشته بايد روزه را قضا كند » . بنا به گفتهء شهيد دوم مشهور بين قدما ، اكتفا به يك نيت در همهء ماه است و از متأخران ، محقق در معتبر و علامه در مختلف نيز با آنان موافقت نموده اند به استناد اين كه روزهء رمضان جمعا يك عبادت است . اما غالبا مىگويند : اولى تجديد نيت است در هر روز . شهيد دوم مىگويد : بنا بر واحد بودن عمل ، وجهى براى اين اولويت نيست زيرا بنا بر اين فرض ، روزهء هر روز به منزلهء جزء عبادت است و متفرق ساختن نيت عمل ، بر اجزاء جائز نيست مگر اين كه ميان عبادات ، فرق باشد و برخى قابل وحدت و تعدد هر دو باشند و بر اين تقدير ، تجديد نيست ، مانند نيت يك ماه جائز خواهد بود نه اولى زيرا اولويت ، با احتياط سازگار است كه در اينجا منتفى است بلكه احتياط ، در جمع بين اين دو نيت است و اين مسأله ، نظير اغسال ثلاثهء ميت است كه شهيد اول يك نيت را براى هر سه غسل تجويز فرموده و در آنجا نيز احتياط ، جمع ميان نيت واحد براى همه و تجديد آن براى هر غسل است .

297