إسم الكتاب : الجمل والعقود في العبادات ( عربي - فارسي ) ( عدد الصفحات : 416)

قربت ، بدون قصد تعيين [1] در آن كافى است . و چنانچه به خودى خود غير معين يا قابل انطباق بر آن ، باشد به نيت و قصد تعيين ، نيز نيازمند است ، و اين فرض ، مانند

[1] در نهايه قصد تعيين ، عنوان نشده است و از اين كه در كتاب حاضر كه سالها پس از نهايه و به گفتهء شيخ در مقدمهء آن ، هم زمان با مبسوط تأليف گرديده اين مسأله طرح شده . با توجه به اين كه در فقه اهل سنت ، به تفصيل مورد بحث قرار گرفته بدست مىآيد كه مؤلف در اين مسأله و بطور كلى در اين كتاب مانند كتاب خلاف و مبسوط از فقه آنان اقتباس مىكرده است . مالك قصد تعيين رمضان را لازم و ابو حنيفه مطلق قصد روزه را مجزى دانسته و حتى گفته است : اگر قصد روزهء خاصى غير رمضان را داشته باشد باز هم صحيح است و به خودى خود به روزهء رمضان مبدل مىشود ، مگر اين كه شخص مسافر باشد كه هر چه قصد نموده همان واقع شود . و اما شيبانى و ابو يوسف ، دو يار و شاگرد خاص ابو حنيفه اين حكم را در مسافر نيز جارى كرده اند . منشأ اختلاف آنست كه آيا در روزهء رمضان مانند وضو قصد جنس آن كافى است يا مانند اقسام نماز قصد نوع آن لازم است از قبيل نماز ظهر ، نماز عصر و غير آنها . و سبب اختلاف در انقلاب روزهء غير رمضان به رمضان آنست كه آيا از قبيل قصد حج مستحب است از كسى كه حجة الاسلام بر وى واجب است كه قهرا به حج واجب منقلب مىشود يا از قبيل ساير عبادات ، كه انقلاب در آنها راه ندارد . خلاصه از بداية المجتهد ص 283 .

295