1 - برداشتن دستها با همهء تكبيرها تا برابر گوش .
2 و 3 - خواندن قرائت و دعا با ترتيل ، يعنى كلمات را آشكار و با درنگ و جدا از هم ادا كردن .
4 - به اعراب كلمات كاملا عنايت داشته باشد .
5 - « بسم الله الرحمن الرحيم » را در نمازى كه قرائت در آن آهسته خوانده مىشود در هر دو موضع بلند بگويد .
6 - 9 - در حين ركوع ، پشت را صاف ، و گردن را كشيده نگه دارد ، و زانوها را به عقب دهد ، و آنها را كمان نكند .
10 - هنگام رفتن به سجده دست بال را باز نمايد .
11 - در حال سجدتين ، اعضاء بدن را از هم باز نگه دارد ، به طورى كه هيچ عضوى را بر عضو ديگر قرار ندهد .
كليهء افعال و هيآت مستحب در ركعت اول ، چهل و چهار است :
[ افعال مستحب 33 كيفيات مستحب 11 جمع 44 ] و در ركعت دوم نيز همين قدر است ، بجز شش تكبير اضافه بر تكبيرة الاحرام و سه دعاء در اثناء آن كه روى هم نه تا است ، باقى مىماند سى و پنج عدد :
[ 35 9 - 44 ] به اضافهء دعاء دست [1] كه محل آن پيش از ركوع و بعد از قرائت

[1] - دعاء دست را در نهايه ( ج 1 ص 84 ) چنين ذكر نموده است : رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم ، انك أنت الأعز الأكرم . بعد مىگويد : « اين كمترين دعايى است كه در قنوت مىخوانى ، و اگر از دعاهاى ديگر به آن بيفزايى افضل خواهد بود . و جائز است كه به گفتن سه تسبيح : ( سبحان ا لله ) در قنوت اكتفا نمائى » . قنوت را مشهور فقها مستحب ، و برخى واجب ، و صدوق آن را سنت واجب دانسته است ، اهل سنت نيز در استحباب آن در خصوص نماز صبح اختلاف دارند ولى عملا ميان ايشان معمول نيست ( رك : مصباح الفقيه ج 2 ص 387 ) كلمهء قنوت در لغت بمعنى دعا ، قيام در نماز سكوت ، عبادت ، و خشوع در نماز ، و اصطلاحا : دعاء دست است . و بهترين دعا در قنوت ، كلمات فرج است : سبحان رب السماوات السبع . . الخ .

226