احكام مستحب ده امر است :
1 و 2 - با طهارت ، و رو به قبله [1] باشد .
3 - 6 - در اثناء اذان و اقامه حرف نزند [2] ، با فرض قدرت و اختيار هر دو را ايستاده بگويد ، راه نرود ، و سواره نباشد [3] .
7 و 8 - اذان را با تأنى و بدون شتاب و جمله ها را جدا از هم ، و اقامه را تند تند و پى در پى بگويد .
9 - آخر فصلها و جمله ها را اعراب ندهد . ( يعنى جملات را با سكون ختم نمايد ) .

[1] - در نهايه ( ج 1 ص 78 ) در اين باره چنين آمده است : « مانعى ندارد اذان را در حالى كه رو به قبله نباشد بگويد ، لكن هر گاه شهادتين را بر زبان آورد همراه گفتن آن روى خود را به طرف قبله نمايد ، اما اقامه را جز رو به قبله نگويد » . سيد مرتضى بنقل مجلسى در مرآة العقول رو به قبله كردن هنگام شهادتين را در اذان ، واجب دانسته اما اكثر ، آن را بر استحباب حمل كرده اند . ( رك : حاشيهء كافى ج 3 ص 305 )
[2] - در نهايه ( ص 78 ) مىگويد : « سخن گفتن در اثناء اذان مانعى ندارد اما در اقامه جائز نيست و چون مؤذن قد قامت الصلاة گويد سخن را بر حاضران حرام سازد مگر سخنى كه مربوط به نماز باشد : مانند تقديم كسى براى امامت يا راست كردن و مرتب نمودن صفوف .
[3] - در نهايه مىگويد : « مانعى ندارد كه انسان اذان را در حال سوار بودن بر مركب يا راه رفتن بگويد ، اما اقامه را در صورت اختيار ، فقط ايستاده بايد بگويد » .

217