7 - اين كه هنگام برداشتن و نهادن ميت در قبر ، ذكر خدا گويند [1] .
8 و 9 - اين كه گره هاى كفن را باز كنند ، و يك طرف صورت ميت را بر خاك نهند .
10 - اين كه قدرى از تربت [ حسين عليه السلام ] همراه ميت كنند .
11 - اين كه شهادتين و اقرار به نبوت پيغمبر اكرم و ائمهء اطهار را به ميت تلقين [2] نمايند .

[1] - در نهايه ( ج 1 ص 47 و 48 ) چنين آمده است : كسى كه ميت را ( براى داخل كردن در قبر ) برمىدارد هنگام ديدن قبر ، مىگويد : « اللهم اجعلها روضة من رياض الجنة ، و لا تجعلها حفرة من حفر النيران » و آن كه در گور مرده را مىگيرد مىگويد : « بسم الله و با لله و فى سبيل الله و على ملة رسول ا لله . اللهم ايمانا بك و تصديقا بكتابك . هذا ما وعدنا الله و رسوله . و صدق الله و رسوله . اللهم زدنا ايمانا و تسليما » . و آن كس كه خشتها را در هم داخل مىكند مىگويد : « اللهم صل وحدته و آنس وحشته ، و ارحم غربته ، و اسكن اليه من رحمتك رحمة يستغنى بها عن رحمة من سواك ، و احشره مع من كان يتولاه » . . و هنگام خاك ريختن ميان قبر مىگويند : « انا لله و انا اليه راجعون ، هذا ما وعدنا الله و رسوله و صدق الله و رسوله اللهم زدنا ايمانا و تسليما » .
[2] - مؤلف در نهايه ( ج 1 ص 47 ) مىگويد : مستحب است ميت را هنگام نهادن در قبر پيش از چيدن خشتها ، با شهادتين و نام امامان تلقين دهند ، و تلقين دهنده مىگويد : « يا فلان ابن فلان اذكر العهد الذي خرجت عليه من دار الدنيا شهادة ان لا إله الا الله وحده لا شريك له ، و ان محمدا عبده و رسوله ، و ان عليا امير المؤمنين و الحسن و الحسين - و ائمه را يك يك نام مىبرد - ائمتك ائمة الهدى الابرار » .

189