< فهرس الموضوعات > فصل 7 در احرام حج < / فهرس الموضوعات > كامل به جا آورد مانعى ندارد . 2 - كسى كه نه بار سعى كرده و اين كه در مروه باشد آن را اعاده نمىكند . 3 - كسى كه يك بار يا بيشتر ، نقصان دارد و متذكر گردد آن را تمام مىكند نه اعاده .
و چون از سعى فارغ گردد تقصير كند و آن ، شش قسم [1] است : و حد اقل آن ، آنست كه مقدارى از ناخن يا موى خود را بگيرد . و نبايد سرش را بتراشد ، و اگر سر را بتراشد يك قربانى بر او خواهد بود . و روز عيد ، فقط تيغ را بر سر مرور مىدهد . و چنانچه تقصير را تا هنگام احرام حج ، نسيان كند بر او يك قربانى واجب شود . و با تقصير كردن ، كليهء چيزهائى كه با احرام بر او حرام گرديده حلال شود بجز شكار ، اما مستحب است كه خود را به احرام داران شبيه كند و لباس دوخته نپوشد .
فصل 7 در احرام حج احرام حج ، شايسته است روز ترويه [2] هنگام زوال ، واقع شود ، و با عدم امكان

[1] - راجع به اين شش قسم ، در كتب مؤلف يا جاى ديگر توضيحى به نظر نرسيد ، و ليكن ظاهرا نظر مؤلف به گرفتن ناخنهاى دست ، ناخنهاى پا ، موى شارب ، موى ريش ، موى سر ، و كندن مو از بدن بوده است .
[2] - و آن ، روز هشتم ذى حجه است . ترويه ، بمعنى تدارك آب ، بار كردن آن بر شتر آب كش ، آب برداشتن از آن و سير آب كردن است . و بدان جهت اين روز را يوم الترويه ناميده اند كه حجاج در آن روز ، براى عرفه آب تهيه و بار گيرى مىنمودند زيرا تا نيمهء دوم قرن دوم در آنجا آب وجود نداشت و در آن زمان ، توسط زبيده همسر هارون عباسى قناتى احداث گرديد كه از عرفات مىگذرد و به مكه منتهى مىگردد و تا عصر حاضر باقى مانده است و هم اكنون قسمتى از آب آشاميدنى و لوله كشى مكه و عرفات و منى از آن ، و قسمت ديگر ، از جاههاى عميق و قناتى كه به وسيلهء ابن سعود احداث و وقف گرديده تأمين مىگردد .

348