< فهرس الموضوعات > فصل 6 در سعى و احكام و مقدمات آن < / فهرس الموضوعات > جائز است و افضل آنست كه بر عدد فرد ، از طواف منصرف شود [1] .
فصل 6 در ذكر سعى و احكام و مقدمات آن سعى ، داراى چهار مقدمهء مستحب است : 1 - استلام حجر هنگام قصد خروج [ از مسجد ] بسوى مسعى . 2 - رفتن به سوى زمزم و آشاميدن از آن و ريختن آب آن بر بدن . 3 - اين كه اين عمل ، از دلو مقابل حجر الاسود بوده باشد . 4 - اين كه خروج ، از درب برابر حجر الاسود واقع شود .
و چون قصد سعى نمايد واجبات و مستحباتى چند بوى تعلق گيرد :
واجبات ، سه عمل است : 1 - هفت بار رفت و آمد بين صفا و مروه . 2 - ابتدا كردن از صفا . 3 - ختم نمودن به مروه .
مستحبات ، پنج امر است : 1 - اين كه مردها با شتاب و سرعت حركت كنند خواه سواره باشند يا پياده [2] و پياده بودن افضل است . 2 - دعا خواندن بر صفا . 3 - دعا

[1] - مراد از اين عبارت به طورى كه مؤلف در نهايه ج 1 ص 244 تصريح نموده اينست كه اگر بخواهد بيش از يك طواف كامل كه هفت دور است طواف نمايد از باب مثل سه طواف به جا آورد ، نه دو طواف .
[2] - از روايات ، و عبارت مؤلف در نهايه ج 1 ص 249 استفاده مىشود كه سعى در اصل ، عبارت است از همين سرعت و شتاب كه آن را هروله و رمل نيز گويند و اين نوع حركت در همهء خط مشى بين صفا و مروه مقرر نگرديده بلكه در مسافت خاصى كه تقريبا برابر كعبه و قدرى از مسجد الحرام واقع مىشود بر مردها مستحب است و در روايات و كتب فقهيه و نيز رسائل عمليه بحسب اختلاف ازمنه ، اول و آخر اين مسافت را با نشانه ها و علائمى مشخص ساخته اند كه با توسعهء مسجد و ساختمان جديد مسعى تمام آن علائم كه در ازمنهء مختلف وجود داشته از بين رفته است و فعلا تعيين قطعى آن ، بسيار مشكل است ، و همانطور كه گفتيم بطور تقريب بايد قسمت برابر كعبه را هروله كرد و آن حركتى است ما بين راه رفتن و دويدن با حركت دادن بدن و به گفتهء مؤلف در نهايه : اگر انسان سواره باشد مركوب خود را تند و با حركت مىراند . اما كلمهء سعى ، معمولا بر رفت و آمد بين دو كوه بطور مطلق اطلاق مىگردد .

346