صورتى كه كشتن به جهت دفع اذيت باشد كفاره ندارد .
( 194 ) : در راهى كه ملخ زياد است ، بايستى محرم راه خود را كج كند كه آن را نكشد . و اگر نتواند اين كار را بكند كه خواه ناخواه ملخ پايمال شود در صورتى كه متعمد نباشد ، مانعى ندارد .
( 195 ) : اگر جماعتى در كشتن شكارى شركت كردند بر هر يك كفاره مستقلى هست .
( 196 ) : محرمى كه شكارى كرده و آن را بخورد بنابر احتياط واجب بايد دو كفاره دهد ، بلكه دو كفاره و قيمت آن را بدهد .
( 197 ) : كسى كه شكارى همراه دارد و داخل حرم شود بايد آن را رها كند و اگر رها نكرد تا اين كه شكار مرد بايد كفاره بدهد .
بلكه بنابر احتياط لازم چنانچه قبل از احرام شكار كرده به مجرد محرم شدن بايد شكار را رها كند ، هر چند داخل حرم نشده باشد .
( 198 ) : در وجوب كفاره براى كشتن شكار و خوردنش ، فرقى نيست بين اين كه عمدا باشد يا سهوا ، بلكه اگر حكم را هم نمىدانسته بايد كفاره بدهد . ولى اگر چند نفر شريك باشند در شكار بدون تعمد ، يك كفاره كفايت مىكند ، ولى در صورت عمد بر هر كدام يك كفاره واجب است .
( 199 ) : به تكرار شكار كفاره نيز مكرر مى شود ، خواه شكار از

75