يعنى خداى متعال حج را بر كسانى كه مستطيع و متمكن از رفتن به سوى آن هستند واجب فرموده ، و هر كه كفر ورزد ( به خود زيان رسانده ، چرا كه ) خداوند از همه جهانيان بى نياز است .
و از حضرت امام صادق ( عليه السلام ) روايت شده كه فرمودند : هر كس از دنيا برود و حجة الاسلام را بجا نياورد ، بى آن كه بر اثر تنگدستى يا بيمارى از آن بازمانده يا آن كه ظالمى از رفتنش جلوگيرى كرده باشد ، چنين كسى هنگام مرگ يهودى يا نصرانى مرده است .
( مسأله 1 ) : وجوب حج پس از تحقق شرايط آن فورى است ; و بايد در سال استطاعت انجام شود .
و اگر كسى از روى نافرمانى و عصيان ، يا به جهت عذرى كه پس از استطاعت شرعى بوجود آمده ، آن را ترك كرد واجب است در سال بعد بجا آورد . و در صورت ترك آن ، بايد در سال سوم انجام دهد ، و همين طور . . . .
و تأخير آن بدون عذر سهل انگارى و حرام است .
( 2 ) : هر گاه استطاعت حاصل شد و به جا آوردن حج متوقف بر مقدمات و تهيه وسايلى بود ، بايد هر چه زودتر تهيه كرده و خود را آماده سازد .
و هر گاه قافله هاى متعددى باشد كه يكى پس از ديگرى

4