روز دوازدهم آن را قضاء نمايد . و كسى كه رمى روز دوازدهم را فراموش كند واجب است روز سيزدهم قضاء نمايد . و احتياط لازم اين است كه بين اداء همان روز و قضاء روز قبل فاصله بيندازد و قضاء روز قبل را پيش از اداء همان روز بجا آورد ، و قضاء روز قبل طرف صبح و اداء همان روز هنگام زوال باشد .
( 414 ) : كسى كه رمى را فراموش كرد و بعد از كوچ به مكه يادش آمد واجب است به منى برگشته و رمى نمايد . و چنانچه رمى دو يا سه روز را فراموش كرده باشد احتياط لازم اين است كه بين وظيفه هر روز و روز ديگر يك ساعت فاصله بيندازد . و چنانچه بعد از خروج از مكه يادش آمد واجب نيست به منى برگردد ، بلكه در سال بعد خودش يا نايبش آن را قضاء نمايد .
( 415 ) : بيمارى كه اميد ندارد تا مغرب خوب شود بايد براى رمى نايب بگيرد ، و چنانچه اتفاقا قبل از غروب آفتاب حالش خوب شد خودش نيز بايد رمى كند ، بنابر احتياط لازم . و هم چنين است اگر شب بهبودى يافت ، پس خودش نيز بايد رمى كند .
( 416 ) : ترك رمى هر چند عمدى باشد موجب بطلان حج نمىشود ، و واجب است در سال بعد قضاء آن را شخصا يا به توسط نايب بجا آورد ، بنابر احتياط لازم .

153