استثنا شده است :
اول : آن كه شپش بدن محرم زياد شود و متأذى باشد از آن .
دوم : آن كه ضرورت ايجاب كند كه مو جدا شود ، مانند آن كه بلندى موى و زياديش باعث سر درد يا ناراحتى ديگر شود .
سوم : آن كه مو در پلك چشم روييده باشد كه محرم را نارحت كند چهارم : آن كه مو هنگام وضو يا غسل خود به خود جدا شود كه در اين چهار صورت جدا نمودن مو عيبى ندارد .
مسأله 260 - اگر محرم بدون ضرورت سر خود را بتراشد ، كفاره‌اش يك گوسفند است . و چنانچه به ايجاب ضرورت سر خود را بتراشد ، كفاره اش يك گوسفند يا سه روز روزه يا اطعام شش مسكين كه به هر يك دو مد ( يك كيلو و نيم ) بدهد . و اگر موى زير هر دو بغل خود را بكند ، كفاره اش يك گوسفند است و همچنين است اگر موى يك طرف را بكند بنابر احتياط ( واجب ) و چنانچه موى ريش خود يا غير آن را بكند ، بايستى يك مشت طعام به فقير كفاره بدهد . و چنانچه سر ديگرى را چه محرم و چه محل باشد بتراشد كفاره ندارد .
مسأله 261 - چنانچه محرم سر يا بدن خود را بطورى كه مويى از او نيفتد و خونى نشود بخاراند عيبى ندارد ، و چنانچه دست به سر يا ريش خود كشيده و يك يا دو مو از آن بيفتد ، يك مشت طعام صدقه بدهد .

111