ديگرى ، اظهر جواز آن است .
8 - استعمال بوى خوش مسأله 237 - استعمال بوى خوش از قبيل زغفران و عود و عنبر و مشك وورس به خوردن و بوئيدن و ماليدن بر بدن ، بر محرم حرام است . و همچنين پوشيدن لباسى كه اثرى از بوى خوش در او باشد . و احوط ( مستحب ) اولى اجتناب از هر بوى خوشى است .
مسأله 238 - خوردن ميوه هاى خوشبو مانند سيب و به عيبى ندارد . ولى اولى اين است كه از بوئيدن آنها هنگام خوردن خوددارى شود .
مسأله 239 - بر محرم واجب نيست كه هنگام سعى بين صفا و مروه در صورتى كه عطر فروشى آنجا باشد ، بينى خود را از بوى خوش ببندد . ولى احتياط ( واجب ) لازم اين است كه در غير حال سعى ، بينى خود را از هر بوى خوشى ببندد . و بوئيدن خلوق كعبه كه يك نوع عطر است عيبى ندارد .
مسأله 240 - هر گاه محرم عمدا مقدارى بوى خوش استعمال كند ، كفاره‌اش بنابر مشهور يك گوسفند است . ولى ثبوت كفاره در غير خوردن ، محل اشكال است هر چند احوط ( مستحب ) كفاره دادن است .
مسأله 241 - احتياط واجب اين است كه محرم بينى خود را از بوى بد نگيرد بلى تند رفتن از جهت خلاصى از بوى بد عيبى ندارد .

104