كه در روز نتواند رمى كند مانند كسى كه بر جان و يا مال و يا ناموس خود بترسد ( و اين حكم شامل پير مرد و زن و بچه و ضعيف كه بر جان خود از ازدحام مىترسند مىباشد ) ، براى چنين كسانى جايز است رمى را شب آن روز انجام دهند . با علم به عدم تمكن از رمى در روز .
مسأله 439 - كسى كه رمى روز يازدهم را فراموش كند ، واجب است روز دوازدهم آن را قضا نمايد . و كسى كه رمى روز دوازدهم را فراموش كرده ، بايستى در روز سيزدهم قضا نمايد . و قضاى روز قبل را پيش از اداى همان روز به جا آورد .
مسأله 440 - كسى كه رمى را در منى فراموش نموده و پس از كوچ به مكه يادش آمد ، واجب است به منى برگشته و رمى نمايد .
و چنانچه فراموش شده رمى دو روز يا سه روز باشد ، احتياط اين است كه بين وظيفه هر روز و روز ديگر ترتيب را مراعات نمايد .
و چنانچه پس از خروج از مكه يادش آمد كه رمى نكرده ، واجب نيست به منى بر گردد بلكه در سال بعد خود و در صورت عدم امكان نائبش آن را قضا نمايد . البته در ايام تشريق .
مسأله 441 - بيمارى كه اميد ندارد تا مغرب بهبودى حاصل كند براى رمى نايب بگيرد . و چنانچه اتفاقا پيش از غروب آفتاب بهبودى يافت و حالش خوب شد ، اعاده لازم نيست اگر چه احوط است .

152