نموده يك قسمت را به فقير مؤمن صدقه داده و يك قسمت را به مؤمنين هديه نموده و يك قسمت باقى را خود بخورد . و واجب نيست ثلث فقير را به شخص خود فقير بدهد بلكه جايز است به وكيل فقير داده شود گر چه وكيل فقير خود صاحب قربانى باشد . وكيل در آن قسمت بر حسب اجازه موكل خود هر تصرفى را كه گفته است مىنمايد چه بخشيدن به ديگر يا فروش يا اعراض و غير اينها . اگر چه احوط جمع بين اين دو عمل و دادن عوض به مؤمن مستحق در هر دو قسمت هديه و صدقه است در محل با فرض امكان .
مسأله 405 - افراز و جدا كردن هر قسمتى از يكديگر لازم نيست و همين كه يك سوم مشاع را به عنوان صدقه و يك سوم مشاع را به عنوان هديه داده و از قسمت باقى مانده مقدارى بخورد كافى است .
مسأله 406 - كسى كه صدقه يا هديه را قبص مىكند ، هر طور بخواهد مىتواند تصرف كند . و چنانچه او را به غير مؤمن يا غير مسلمان ببخشد عيبى ندارد .
مسأله 407 - چنانچه قربانى را كشت و پيش از تصديق و هديه نمودن ، دزدى قربانى را دزديد يا كسى به زور از او گرفت ، صاحب قربانى ضامن نخواهد بود . بلى اگر خود به اختيار خود او را تلف يا به نا اهل بخشيد ، بنابر احتياط قيمت قدرى از صدقه را ضامن خواهد بود .

142