و چون به منى رسد بگويد : « الحمد للَّه الذي أقدمنيها صالحا في عافية ، و بلَّغني هذا المكان » [94] .
پس بگويد : « اللَّهمّ هذه منى ، و هي ممّا مننت به علينا من المناسك ، فأسألك أن تمنّ عليّ بما مننت على أنبيائك ، فإنّما أنا عبدك و في قبضتك » [95] .
و سنّت است كه شب عرفه در منى باشد و مشغول طاعت الهى باشد و بهتر آن است كه اين عبادتها را - خصوصا < صفحة فارغة > [ اين ] < / صفحة فارغة > نمازها < صفحة فارغة > [ را ] < / صفحة فارغة > - در مسجد خيف بجا آورد ، و چون نماز صبح كند تعقيب خواند تا طلوع آفتاب و روانهء عرفات شود ، و اگر خواهد بعد از طلوع صبح روانه شود ، و لكن سنت - بلكه احوط - آن است كه از وادى محسّر ردّ نشود تا آفتاب طالع نشود ، و مكروه است كه پيش از صبح روانه شود . و از بعضى [96] حرمت حكايت كرده‌اند ، مگر از جهت ضرورتى ، مثل بيمارى ، و كسى كه خوف ازدحام خلق داشته باشد .
چون متوجّه « عرفات » شود اين دعا بخواند : « اللَّهمّ إليك صمدت و إيّاك اعتمدت و وجهك أردت ، أسألك أن تبارك لي في رحلتي و أن تقضي لي حاجتي و أن تجعلني ممّن تباهي به اليوم من هو أفضل منّي » [97] ، و تلبيه گويد تا به عرفات رسد ، و چون رسيد خيمه اش در « نمره » بزند كه نزديك عرفات است متصل به آن و از عرفه نيست .

[94] مستدرك الوسائل 10 : 17 ، باب 6 از ابواب احرام حج ، حديث 3 .
[95] وسائل الشيعة 10 : 7 ، باب 6 از ابواب احرام حج و وقوف در عرفه ، حديث 2 .
[96] الكافي في الفقه : 213 ، المهذب للقاضي 1 : 251 .
[97] وسائل الشيعة 10 : 9 ، باب 8 از احرام حج و وقوف در عرفه ، حديث 1 .

82