كافور و عود و عنبر ، به بوئيدن يا ماليدن بر بدن يا خوردن ، يا پوشيدن چيزى كه در آن بوى خوش بوده [ باشد ] هر گاه اثر آن باقى است ، و اگر محتاج به خوردن يا پوشيدن شود دماغ خود را بگيرد ، و احوط بلكه خالى از قوت نيست وجوب ترك استعمال رياحين ، و غايت احتياط ترك بوئيدن ميوه هاى خوشبو است مثل سيب و به و شبه آن اگر چه خوردن آنها ضرر ندارد ، چنان چه ظاهر بعضى [23] اخبار بر هر دو مطلب دلالت مىكند .
و مشهور آن است كه خلوق كعبه - و آن چيزى است كه كعبه را به آن خوشبو مىكنند - مستثنى است از حكم بوى خوش ، و چون مشتبه است مصداق آن احوط امساك است از آن ، و استثناء كرده‌اند از آن نيز شنيدن بوى را در وقت گذشتن از بازار عطاران كه ما بين صفا و مروه واقع است ، و احوط اجتناب است از آن نيز ( 1 ) .
و بدان كه كفارهء طيب ، كشتن يك گوسفند است .
و بدان كه احوط بلكه اقوى حرمت گرفتن دماغ است از بوى بد ، بلى فرار كردن از آن به تند رفتن ضرر ندارد .
< صفحة فارغة > [ ششم پوشيدن چيز دوخته ] < / صفحة فارغة > ششم : پوشيدن چيز دوخته و چيزى كه شبيه به دوخته باشد ، مثل رختهائى كه از نمد مىمالند به هيئت بالا پوش و كليجه و كلاه و غير آن ، و احوط اجتناب از مطلق دوخته است هر چند قليل باشد حتّى هميانى كه ( 2 ) پول را در آن مىكنند و در كمر مىبندند ، و چيزى كه از

[23] وسائل الشيعة 9 : 102 ، باب 26 از ابواب تروك احرام .

35