قليلى از گوش او بريده باشند يا آن كه از شاخ اندرونى او چيزى ناقص باشد مجزى نيست ، و آن كه لاغر نباشد . و مشهور آن است كه كفايت مىكند همين قدر كه در گرده هاى آن پيه باشد . و احوط آن است كه علاوهء بر اين آن را در عرف لاغر نگويند ، و باكى نيست اگر گوش او شكافته يا سوراخ باشد ، اگر چه احوط ترك اين دو و ترك حيوانى است كه شاخ يا گوش يا دم از براى او در اصل خلقت نباشد ، و همچنين آن حيوانى كه عروق بيضتين او را ماليده باشند ، كه آن را « موجوء » و « مرضوض الخصيين » گويند [ على الاحوط ] ( 1 ) .
و امّا خصىّ ، پس اظهر و اشهر عدم اجزاء آن است ، و اگر حيوانى را خريد و ذبح كرد به گمان آن كه صحيح است پس ناقص بيرون آمد مجزى نيست ، و اگر به گمان چاقى ذبح كرد و لاغر در آمد كافى است ، و همچنين اگر با ظنّ لاغرى ذبح كرد به اميد آن كه چاق باشد و مطابق مطلوب خداوند عالم جلّ ذكره باشد و بعد از آن چاق در آمد . و امّا اگر احتمال چاقى نمىداد ، يا احتمال مىداد لكن نه به اميد چاقى و موافقت واجب الهى ، بلكه از روى بىمبالاتى ذبح كرد ، پس ظاهر اين است كه مجزى نيست .
و بدان كه احوط آن است كه قدرى از ذبيحه بخورند ، و قدرى به هديه دهند ، و قدرى به صدقه دهند ، و احوط آن است كه مقدار هر يك از هديه و صدقه ثلث ذبيحه باشد ، و آن كه هديه و صدقه بر مؤمنين بوده باشد ، بنابراين ذبائحى كه در اين اوقات در منى كشته

105