محرم باشد .
مسأله 2 - احتياط آن است كه شهادت ندهد بر عقد اگر چه شاهد عقد شده باشد ، در حال محرم نبودن ، اگر چه جائز بودن آن خالى از قوت نيست .
مسأله 3 - أقوى آن است كه خواستگارى كردن در حال احرام جائز است . و احتياط در ترك است .
مسأله 4 - رجوع كردن به زنى كه طلاق رجعى داده است مانع ندارد .
مسأله 5 - اگر زنى را در حال احرام براى خود عقد كند با علم به مسأله ، آن زن بر او حرام دائمى مىشود .
مسأله 6 - اگر زنى را با جهل به مسأله براى خود عقد كند عقدى كه كرده است باطل است ، لكن حرام دائمى نمىشود ، ولى احتياط آن است كه آن زن را نگيرد خصوصا اگر با او نزديكى كرده باشد .
مسأله 7 - ظاهرا فرقى بين زن عقدى و صيغه‌اى نيست در احكامى كه ذكر شد .
مسأله 8 - احتياط آن است كه زن اگر احرام بسته باشد و مرد محرم نباشد و عقد كند او را ، با او نزديكى نكند و طلاق دهد او را ، و در صورت علم به مسأله او را طلاق دهد ، و با او هيچ وقت ازدواج نكند .
مسأله 9 - اگر كسى عقد كند زنى را براى محرمى و محرم دخول كند پس اگر هر سه عالم به حكم باشند بر هر يك آنها يك شتر كفاره است ، و اگر دخول نكند كفاره نيست ، و در اين حكم فرق نيست بين آن كه زن و عاقد محل باشند يا محرم ، و اگر بعضى از آنها حكم را مىدانند و بعضى نمىدانند بر آن كه مىداند كفاره است .
چهارم - استمناء يعنى طلب بيرون آمدن منى كردن بدست يا غير آن هر چند به خيال باشد يا به بازى كردن با زن خود يا كس ديگر به هر نحو باشد ، پس اگر منى خارج شود كفاره آن يك شتر است ، و احتياط واجب آن است كه در جائى كه جماع موجب بطلان است استمناء نيز موجب بطلان باشد به نحوى كه در جماع گفته شد .
پنجم - استعمال عطريات است از قبيل مشك و زعفران و كافور و عود و عنبر ، بلكه مطلق عطر هر قسم كه باشد .

80