فصل سوم در وقوف به مشعر الحرام و در آن چند مسأله است :
مسأله 1 - بعد از آن كه از وقوف به عرفات در مغرب شب دهم فراغت حاصل شد ، بايد كوچ كند به مشعر الحرام كه محل معروفى است و حدود معينى دارد .
مسأله 2 - احتياط واجب آن است كه شب دهم را تا طلوع صبح در مشعر الحرام بسر ببرد و نيت كند اطاعت خدا را در اين بسر بردن شب .
مسأله 3 - چون صبح طلوع كرد نيت وقوف به مشعر الحرام كند تا طلوع آفتاب ، و چون اين وقوف ، عبادت خداوند است بايد با نيت خالص از رياء و خود نمايى وقوف كند ، و الا حج او در صورت رياء كردن با عمد و علم باطل خواهد شد .
مسأله 4 - اقوى جواز كوچ كردن بلكه استحباب آن است كمى قبل از طلوع آفتاب به نحوى كه قبل از طلوع آفتاب از وادى " محسر " تجاوز نكند و اگر تجاوز كرد گناهكار است ولى كفاره بر او نيست و احتياط آن است كه وقتى حركت كند كه قبل از طلوع آفتاب وارد وادى محسر نشود .
مسأله 5 - واجب است از طلوع صبح تا كمى قبل از طلوع آفتاب ( بطورى كه در مسأله پيش گفته شد ) در مشعر بمانند ، لكن تمام آن ركن نيست بلكه ركن وقوف كمى از بين الطلوعين است اگر چه به قدر يك دقيقه باشد ، پس اگر كسى وقوف بين الطلوعين را يكسره ترك كند به تفصيلى كه مىآيد حج او باطل خواهد شد .
مسأله 6 - جائز است براى كسانى كه عذرى دارند قدرى كه شب در مشعر توقف كردند كوچ كنند به منى مثل زنها و بچه ها و بيماران و پير مردان و اشخاص ضعيف و

197