فصل هفتم در تقصير است و در آن چند مسأله است :
مسأله 1 - واجب است بعد از آن كه سعى كرد تقصير كند ، يعنى قدرى از ناخنها يا قدرى از موى سر يا شارب يا ريش را به زند ، و بهتر آن است كه اكتفا به زدن ناخن نكند ، و از موى قدرى بزند ، بلكه موافق احتياط است ، و تراشيدن سر در تقصير كفايت نمىكند بلكه حرام است .
مسأله 2 - اين عمل نيز از عبادات است و بايد با نيت پاك و خالى از قصد غير اطاعت خدا بياورد و اگر ريا كند موجب باطل شدن عمره اش مىشود مگر آن كه جبران كند .
مسأله 3 - اگر تقصير را فراموش كند تا وقتى كه احرام حج را ببندد عمره اش صحيح است و مستحب است فديه يك گوسفند ، و احتياط آنست كه فديه بدهد .
مسأله 4 - اگر عمدا تقصير را ترك كند تا احرام بستن به حج ، عمره او باطل مىشود بنابر اقوى و ظاهرا حج او حج افراد شود ، و احتياط واجب آنست كه پس از تمام كردن حج افراد عمره مفرده بجا آورد و در سال بعد حج را اعاده كند .
مسأله 5 - در عمره تمتع طواف نساء واجب نيست ، و اگر بخواهد احتياط كند طواف و نماز آن را رجاءا بجا آورد .
مسأله 6 - بعد از آن كه شخص محرم تقصير كرد حلال مىشود بر او به غير از تراشيدن سر هر چه حرام شده بود بر او بواسطه احرام حتى نزديكى با زن .

173