فصل ششم در بيتوته به منى است و در آن چند مسأله است :
مسأله 1 - واجب است بر حاج كه شب يازدهم ذى الحجه و شب دوازدهم را در منى بيتوته كند ، يعنى در آنجا بماند از غروب آفتاب تا نصف شب .
مسأله 2 - چند طايفه بايد در شب سيزدهم نيز تا نصف شب بمانند :
اول - كسى كه صيد كرده است در احرام ، و احتياط واجب آنست كه اگر صيد را گرفته باشد و نكشته باشد شب سيزدهم را بماند ، لكن غير از صيد كردن چيزهاى ديگر كه از صيد بر محرم حرام است مثل خوردن گوشت صيد و نشان دادن صيد به صياد و غير آن را اگر اجتناب نكرده واجب نيست بيتوته شب سيزدهم .
دوم - كسى كه نزديكى با زن كرده در احرام چه در قبل و چه در دبر و چه با زن خود يا اجنبيه . ولى غير از جماع كارهاى ديگر مثل بوسيدن و لمس و غير آن را اگر اجتناب نكرده واجب نمىشود بيتوته شب سيزدهم .
سوم - كسى كه در روز دوازدهم كوچ نكرد از منى و غروب شب سيزدهم را درك كرد .
مسأله 3 - چند طايفه اند كه واجب نيست در شبهاى يازده و دوازده و سيزدهم در منى بمانند :
اول - بيماران و پرستاران آنها ، و ديگر كسانى كه براى آنها مشقت داشته باشد ماندن به هر عذرى كه باشد .
دوم - كسانى كه ترس آن دارند كه اگر شب را بمانند مال آنها در مكه از بين

159