عادت ترك كرده قضا نمايد .
( مسأله 482 ) : هر گاه سه روز يا بيشتر از ايام عادت و چند روز پيش از آن را با نشانه هاى حيض خون ببيند و روى هم از ده روز تجاوز نكند همه حيض است ، و اگر از ده روز بيشتر شود بايد روزهاى عادت و چند روز پيش از آن تا ده روز را حيض ، و روزهاى اول را استحاضه قرار دهد .
( مسأله 483 ) : اگر چند روز پيش از ايام عادت با سه روز يا بيشتر از ايام عادت را بدون نشانه حيض خون ببيند ، ايام عادت و دو روز پيش از آن حيض است ، ولى بايد ايام عادت و چند روز پيش از آن تا مقدار ده روز را احتياط كند ، و اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز پس از آن خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است ، و چنانچه بيشتر شود بايد روزهائى كه در عادت خون ديده با چند روز پس از آن تا مقدار عادتش را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد .
( مسأله 484 ) : اگر پس از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد پاك شود و دوباره به فاصله كمتر از ده روز خون ببيند كه مجموعا از ده روز بيشتر شود ، مثلا پنج روز خون ببيند و پنج روز پاك شود و دوباره پنج روز خون ببيند ، هر يك از دو خون كه تمام يا سه روز و يا بيشتر از آن همزمان با روزهاى عادت بوده يا نشانه هاى حيض داشته حيض ، و خون ديگر استحاضه است .
( مسأله 485 ) : چنانچه دست كم سه روز از خون اول و مقدارى از خون دوم در روزهاى عادت باشد ، و مجموع آنها با پاكى وسط از ده روز نگذرد ، همه را حيض و روزهاى قبل و بعد عادت را استحاضه قرار دهد ، هر چند احتياط آن است كه در آنها و نيز در پاكى وسط بين وظايف حائض و مستحاضه جمع كند . و چنانچه خون اول كمتر از سه روز باشد نيز احتياط واجب جمع بين وظايف حائض و مستحاضه است .
( مسأله 486 ) : زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد ، اگر در وقت عادت خون نبيند ولى در غير آن وقت چه پيش از آن چه پس از آن به شماره روزهاى

93