حدود و تعزيرات در شريعت مقدس اسلام براى پيشگيرى از معصيت الهى و فساد فرد و جامعه ، حدود و تعزيراتى مقرر شده است ، كه آنچه محدود و معين است به عنوان حدود ; و آنچه غير معين است و به نظر امام ( عليه السلام ) موكول گرديده به نام تعزير خوانده مىشود . در رواياتى از پيغمبر اكرم ( صلى الله عليه وآله ) و ائمه اطهار ( عليهم السلام ) آمده است كه :
خداوند عز وجل براى هر چيزى حد و مرزى قرار داده ، و براى كسى كه يكى از حدود الهى را تجاوز كند نيز حدى مقرر فرموده است .
و از پيغمبر اكرم ( صلى الله عليه وآله ) و امام باقر و امام صادق و امام كاظم ( عليهم السلام ) روايت است كه فرمودند : چنانچه يك حد بر روى زمين بر پاى شود ، از چهل شبانه روز باران كه بر زمين ببارد آن را پاكيزه تر مىسازد .
و اجراى حد در دنيا مايه رفع عذاب نسبت به آن گناه در آخرت است .
چنان كه از امام باقر ( عليه السلام ) روايت شده است كه فرمودند : خداوند كريم تر از آن است كه او را دوباره عذاب كند .
البته در دين مقدس اهتمام شده كه تا حد امكان به وسيله شبهات يا توبه جدى و مخفيانه ، حدود دفع گردد ، و هيچ كس نبايد وادار شود كه به گناه اقرار كند .
در حديث مشهور از پيغمبر اكرم ( صلى الله عليه وآله ) آمده : الحدود تدرء بالشبهات .
و نيز بايد توجه داشت كه در اجراى برخى از حدود در زمان غيبت امام زمان عجل الله فرجه الشريف ، اشكال است كه تفصيل آن در جاى خود بيان شده است .
و توبه از گناه پيش از آشكار شدن و اثبات آن توسط شهود يا اقرار ، چنانچه به وظيفه توبه عمل نمايد ، مايه سقوط حد در دنيا ، و آمرزش الهى در آخرت است .
مسائل حدود و تعزيرات ( مسأله 2702 ) : اگر شخص با يكى از محرمهاى نسبى خود مانند مادر و

505