نذر كند صدقه بدهد و جنس و مقدار آن را معين نكند ، و چيزى بدهد كه بگويند صدقه داده ، به نذر عمل كرده است ، و اگر نذر كند كارى براى خدا بجا آورد چنانچه يك نماز بخواند يا يك روز روزه بگيرد يا چيزى صدقه بدهد نذر خود را وفا كرده است .
( مسأله 2575 ) : هر گاه كسى اختيارى به نذر خود عمل نكند بايد كفاره بدهد ، مانند اين كه نذر كرده روز معينى را روزه بگيرد اگر عمدى آن روز را روزه نگيرد بايد گذشته از قضاى آن روز كفاره هم بدهد ، چنان كه در كفاره مخالفت قسم خواهد آمد . و احوط اين است كه كفاره اش يك بنده آزاد كردن يا شصت روز پى در پى روزه گرفتن ، و يا شصت فقير را اطعام كردن است ، ولى در آن روز مىتواند اختيارى مسافرت كند و روزه را نگيرد . و چنانچه در سفر باشد لازم نيست قصد اقامه كرده و روزه بگيرد ، و اگر از جهت سفر يا عذر ديگرى مانند بيمارى يا حيض روزه نگيرد لازم است روزه را قضا كند .
( مسأله 2576 ) : اگر نذر كند كه تا وقت معينى عملى را ترك كند ، پس از گذشتن آن وقت مىتواند آن عمل را بجا آورد ، و اگر پيش از گذشتن آن وقت از روى فراموشى يا ناچارى انجام دهد ، چيزى بر او واجب نيست ، ولى باز هم لازم است كه تا آن وقت آن عمل را بجا نياورد ، و چنانچه دوباره پيش از رسيدن آن وقت بى عذر آن عمل را انجام دهد بايد كفاره بدهد .
( مسأله 2577 ) : كسى كه نذر كرده عملى را ترك كند و وقتى براى آن معين نكرده است ، اگر از روى فراموشى ، يا ناچارى ، يا غفلت ، آن عمل را انجام دهد كفاره بر او واجب نيست ، ولى بعدا هر گاه اختيارى آن را بجا آورد ، بايد كفاره بدهد .
( مسأله 2578 ) : اگر نذر كند كه در هر هفته روز معينى را - مانند روز جمعه - روزه بگيرد ، چنانچه يكى از جمعه ها عيد فطر يا قربان باشد يا در روز جمعه عذر ديگرى مانند سفر يا حيض براى او پيدا شود ، بايد آن روز را روزه نگيرد و به احتياط واجب آن را قضا كند .

477