نزديكى از جلوى زن باشد و انزال منى بنمايد .
سوم : شوهر دوم طلاقش دهد يا بميرد .
چهارم : عده طلاق يا عده وفات شوهر دوم تمام شود .
پنجم : بنابر احتياط واجب شوهر دوم بالغ باشد .
طلاق خلع طلاق زنى را كه به شوهرش مايل نيست به گونه اى كه بيم بيرون رفتن از طاعت شوهر باشد و مهر يا مال ديگرش را به او مىبخشد تا طلاقش دهد ، طلاق خلع گويند .
( مسأله 2452 ) : اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن مثلا فاطمه باشد ، پس از بذل مىگويد : زوجتي فاطمة خالعتها على ما بذلت ، و بنابر احتياط لازم نيز بگويد : هي طالق يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزى كه بذل نموده طلاق خلع دادم ، او رها است . و چنانچه زن معين باشد گفتن اسم او در اينجا و در طلاق مبارات نيز لازم نيست .
( مسأله 2453 ) : هر گاه زنى ديگرى را وكيل كند كه مهر او را به شوهرش ببخشد ، و شوهر همان شخص را وكيل كند كه زن را طلاق دهد ، و اسم شوهر مثلا محمد و اسم زن فاطمه باشد ، وكيل صيغه طلاق را اين گونه مىخواند : عن موكلتي فاطمة بذلت مهرها لموكلي محمد ليخلعها عليه پس از آن بدون فاصله مىگويد : زوجة موكلي خالعتها على ما بذلت هي طالق . و اگر زن شخصى را وكيل كند كه به جز مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد ، وكيل بايد بجاى كلمه مهرها آن چيز را بگويد ، مثلا اگر صد تومان داده بايد بگويد : بذلت مائة تومان .
طلاق مبارات اگر زن و شوهر يكديگر را نخواهند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق

448