و مرد و زن يا يكى از آنان بدانند كه عده زن تمام نشده ، و بدانند عقد كردن زن در عده حرام است ; آن زن بر او حرام ابدى مىشود هر چند نزديكى نكرده باشند .
( مسأله 2330 ) : اگر زنى را كه در عده ديگرى است براى خود عقد كند ، و نمىدانسته كه آن زن در عده است يا نمىدانسته كه عقد زن در عده حرام است ، و با او نزديكى نمايد ; آن زن بر او حرام ابدى مىشود .
( مسأله 2331 ) : اگر شخص بداند زنى شوهر دارد و ازدواج با او حرام است و با او ازدواج كند ، بايد از او جدا شود ، و در آينده هم نبايد او را براى خود عقد كند ، و هم چنين است اگر نداند كه آن زن شوهر دارد ولى پس از ازدواج با او نزديكى كرده باشد .
( مسأله 2332 ) : زن شوهردارى كه زنا كرده بر مرد زنا كننده - بنابر احتياط لازم - حرام ابدى مىشود ، ولى بر شوهر خود حرام نمىشود ، و چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد ، بهتر است كه شوهر او را طلاق دهد ولى بايد مهرش را بدهد .
( مسأله 2333 ) : زن طلاق داده شده و زنى كه متعه بوده و شوهرش مدت او را بخشيده يا مدتش تمام شده ، چنانچه پس از مدتى شوهر كند سپس شك كند كه هنگام عقد شوهر دوم عده شوهر اول تمام بوده يا نه ، به شك اعتنا نكند .
( مسأله 2334 ) : مادر و خواهر و دختر شخصى كه لواط داده بر لواط كننده - چه بالغ بوده چه غير بالغ - حرام است ، ولى اگر گمان كند كه دخول شده ، يا شك كند كه دخول شده يا نه ، بر او حرام نمىشوند .
( مسأله 2335 ) : اگر با مادر يا خواهر يا دختر شخصى ازدواج نمايد ، و پس از ازدواج و دخول به همسر با آن شخص لواط كند ، آنها بر او حرام نمىشوند ، مگر آن كه پس از عقد و پيش از دخول لواط كند ، يا آن ازدواج به طلاق يا مانند آن به هم بخورد ، و لواط كننده بخواهد دوباره با آنها ازدواج كند كه احتياط لازم است كه با آنها ازدواج نكند .

425