چهارم : اگر وكيل زن و شوهر يا ولى آنها صيغه را مىخوانند هنگام عقد زن و شوهر را معين كنند ، مثلا اسم آنها را ببرند يا به آنها اشاره نمايند ; پس كسى كه چند دختر دارد ، اگر به مردى بگويد : زوجتك احدى بناتي يعنى زن تو نمودم يكى از دخترانم را ، و او بگويد : قبلت يعنى قبول كردم ، چون هنگام عقد دختر را معين نكرده اند عقد باطل است .
پنجم : زن و مرد به ازدواج راضى باشند ، ولى اگر زن ظاهرا با كراهت اذن دهد و معلوم باشد قلبا راضى است عقد صحيح است .
( مسأله 2300 ) : اگر در عقد يك حرف غلط خوانده شود كه معنى آن را تغيير دهد عقد باطل است .
( مسأله 2301 ) : كسى كه دستور زبان عربى را نمىداند ، اگر قرائتش صحيح باشد و معناى هر كلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظى معنايش را قصد كند و قصد انشاء را هم توجه داشته باشد مىتواند عقد را بخواند .
( مسأله 2302 ) : اگر زنى را براى مردى بى اجازه آنان عقد كنند ، سپس زن و مرد آن عقد را اجازه نمايند عقد صحيح است .
( مسأله 2303 ) : اگر زن و مرد يا يكى از آن دو را به ازدواج مجبور نمايند ، و پس از خواندن عقد اجازه كنند عقد صحيح است ، و احتياط آن است كه دوباره عقد را بخوانند .
( مسأله 2304 ) : پدر و جد پدرى مىتوانند براى فرزند پسر يا دختر نا بالغ يا ديوانه خود كه با حال ديوانگى بالغ شده است عقد كنند ، و پس از بلوغ طفل ، يا عاقل شدن ديوانه ، اگر عقدى كه براى او كرده اند مفسده اى نداشته ، نمىتواند آن را به هم بزند ، و اگر مفسده اى داشته مىتواند آن را امضا يا رد نمايد ، ولى چنانچه دختر و پسر نا بالغ را پدرانشان به يكديگر تزويج كنند چنانچه پس از بلوغشان اجازه نكنند احتياط به عقد جديد ترك نشود .
( مسأله 2305 ) : دخترى كه بالغ شده و رشيده است ، يعنى مصلحت خود را تشخيص مىدهد ، هر گاه بخواهد شوهر كند ، چنانچه بكر ( دوشيزه ) باشد ، بنابر

420