بخواند ، نبايد روزه بگيرد ، و مسافرى كه نمازش را تمام مىخواند مانند آن كه شغلش مسافرت ، يا سفر او سفر معصيت است ، بايد در سفر روزه بگيرد .
( مسأله 1663 ) : مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد ، ولى مسافرت براى فرار از روزه مكروه است ، و هم چنين است سفر پيش از روز بيست و چهارم در ماه رمضان ، مگر اين كه سفر براى حج يا عمره يا به سبب ضرورتى باشد .
( مسأله 1664 ) : اگر غير روزه ماه رمضان روزه معين ديگرى بر شخص واجب باشد - مانند اين كه نذر كرده روز معينى را روزه بگيرد - بنابر احتياط لازم تا ناچار نشود در آن روز مسافرت نكند ، و اگر در سفر باشد ، چنانچه ممكن است قصد كند كه ده روز در جائى بماند و آن روز را روزه بگيرد ، و اگر روزه نگيرد لازم است روزه آن روز را قضا كند .
( مسأله 1665 ) : اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معين نكند ، نمىتواند آن را در سفر بگيرد ، ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد ، بايد آن را در سفر بجا آورد . و نيز اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد روزه بگيرد ، بايد آن روز را هر چند مسافر باشد روزه بگيرد .
( مسأله 1666 ) : مسافر مىتواند براى حاجت خواستن سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد ، و احوط اين است كه آن سه روز روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد .
( مسأله 1667 ) : كسى كه نمىداند روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگيرد و در بين روز حكم را بفهمد ، روزه اش باطل مىشود ، و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحيح است .
( مسأله 1668 ) : اگر فراموش كند كه مسافر است ، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مىباشد و در سفر روزه بگيرد ، روزه او باطل است .
( مسأله 1669 ) : اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد ، بايد روزه خود را تمام كند ، و اگر پيش از ظهر مسافرت كند ، وقتى به حد ترخص برسد مىتواند افطار نمايد .

296