بيشتر سفارش شده كه در حديث است : همسايه مسجد نمازش قبول نمىشود مگر در مسجد ، جز اين كه بيمار يا مشغول باشد .
( مسأله 1356 ) : حاضر نشدن به نماز جماعت از روى بى اعتنائى جايز نيست ، و سزاوار نيست كسى بى عذر نماز جماعت را ترك كند ، چنان كه در حديث صحيح است : كسى كه بى عذر از روى بى رغبتى نماز جماعت مؤمنين را ترك كند ( گوئى ) نماز ندارد .
( مسأله 1357 ) : نماز جماعت هر چند در اول وقت منعقد نشود و يا آن را طول ندهند بهتر از نماز فرادى است كه در اول وقت و يا طولانى بخوانند ، همچنين نماز جماعتى كه در غير مسجد اقامه شود افضل از نماز فرادى در مساجد ( هر چند مسجد كوفه كه نماز در آن برابر هزار نماز در غير آن است ) مىباشد .
( مسأله 1358 ) : مستحب است هنگام اقامه نماز جماعت كسى كه نمازش را فرادى خوانده دوباره با جماعت بخواند . و اگر بعد بفهمد كه نماز اولش باطل بوده نماز دوم او كافى است .
( مسأله 1359 ) : اگر امام يا مأموم بخواهد نماز خوانده شده به جماعت را دوباره با جماعت بخواند ، چنانچه احتمال فساد آن نماز را نمىدهد اشكال دارد .
( مسأله 1360 ) : كسى كه در نماز به حدى وسواس دارد كه سبب بطلان نمازش مىشود و يا بسيار شك مىكند و تنها با خواندن نماز به جماعت از وسوسه و يا شك راحت است ، به جماعت خواندن نماز براى وسواس واجب ، و براى كثير الشك بنابر احتياط ، لازم است .
( مسأله 1361 ) : با امر پدر يا مادر به فرزند خود نماز جماعت واجب مىشود ، و چنانچه ترك جماعت سبب عقوق شود صحت نماز فراداى او محل اشكال است .
( مسأله 1362 ) : نماز مستحبى را نمىتوان با جماعت خواند ، مگر نماز استسقاء - طلب باران - و نماز واجبى كه به جهتى مستحب شده است ، مانند نماز عيد فطر و قربان كه در زمان حضور امام ( عليه السلام ) واجب بوده و در عصر غيبت

248