است ، چنان كه از امام صادق ( عليه السلام ) روايت آمده . و در حديثى از امام باقر ( عليه السلام ) كه فرمودند : فرزندى كه پدر و يا مادرش مديون از دنيا رفته اند ، اگر بتواند ادا نمايد و نكند عاق آنها مىشود ، گرچه در زمان حيات آنان نسبت به ايشان نيكوكار بوده باشد ، و چنانچه شخص عاق پس از مرگ پدر و مادرش دين آنها را ادا كند و برايشان طلب آمرزش نمايد ، نام او در شمار نيكوكاران به والدين نوشته مىشود .
( مسأله 1348 ) : اگر فرزند شك كند كه پدر يا مادرش نماز قضا داشته يا نه ، چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 1349 ) : اگر فرزند بداند كه پدر يا مادرش نماز قضا داشته و شك كند كه خوانده است يا نه ، بنابر احتياط واجب بايد قضا نمايد .
( مسأله 1350 ) : اگر معلوم نباشد كه پسر بزرگتر كدام است ، بر همه اولياء به صورت واجب كفائى واجب است نماز فوت شده از پدر يا مادر را قضا نمايند .
( مسأله 1351 ) : اگر ميت وصيت كرده تا براى نماز او اجير بگيرند ، پس از آن كه اجير نماز او را به طور صحيح خواند ، بر فرزندان او چيزى واجب نيست .
( مسأله 1352 ) : اگر پسر بخواهد نماز مادر را بخواند ، بايد در جهر واخفات به تكليف خود عمل كند ، پس قضاى نماز صبح و مغرب و عشاء مادرش را بايد بلند بخواند .
( مسأله 1353 ) : اگر خودش نماز قضا دارد و بخواهد نماز قضاى پدر و مادر را هم بخواند قضا كند هر كدام را زودتر خواند صحيح است .
( مسأله 1354 ) : پسر بزرگترى كه هنگام مرگ پدر نا بالغ يا ديوانه باشد ، وقتى كه بالغ شد يا عاقل گرديد ، اگر ساير فرزندان يا ديگرى نماز قضاى پدر يا مادر او را نخوانده بايد آن را قضا نمايد ، و چنانچه پيش از بلوغ يا عاقل شدن بميرد ، بايد فرزندان ديگر قضا كنند .
( مسأله 1355 ) : هر گاه پسر بزرگتر پس از مدتى كه در آن مىتوانسته قضاى نماز و روزه پدر يا مادر را بجا آورد ، بميرد ، و احتمال برود كه قضا نكرده ، پسر دوم بنابر احتياط واجب ، بايد قضا كند ، ولى اگر اين مقدار فاصله نبوده و يا معلوم است

246