كه وقت شده ، و شك كند كه آنچه از نماز خوانده در وقت بوده يا نه ، نمازش صحيح است .
( مسأله 732 ) : اگر وقت نماز به اندازه اى تنگ باشد كه با انجام برخى مستحبات مقدارى از آن پس از وقت خوانده مىشود ، بايد آن مستحب را انجام ندهد ; مانند اين كه با خواندن قنوت مقدارى از نماز پس از وقت خوانده مىشود ، پس نبايد قنوت را بخواند .
( مسأله 733 ) : كسى كه به اندازه خواندن يك ركعت نماز وقت دارد ، بايد با نيت اداء نماز بخواند ، ولى نبايد عمدى نماز را تا اين هنگام تأخير بيندازد .
( مسأله 734 ) : غير مسافرى كه تا غروب آفتاب به اندازه پنج ركعت نماز خواندن وقت دارد ، بايد هم نماز ظهر و هم عصر را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد تنها نماز عصر را بخواند ، سپس نماز ظهر را قضا كند . و نيز چنانچه تا نيمه شب به اندازه خواندن پنج ركعت وقت دارد ، بايد نماز مغرب و عشاء را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد تنها عشاء را بخواند ، سپس مغرب را بخواند ، و در نماز مغرب تا يك ركعت به فجر وقت باقى است ، بنابر احتياط لازم نبايد نيت اداء و قضا كند .
( مسأله 735 ) : مسافرى كه تا غروب آفتاب به اندازه خواندن سه ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز ظهر و عصر را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد تنها عصر را خوانده سپس نماز ظهر را قضا كند ، و اگر تا نيمه شب به مقدار خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز مغرب و عشاء را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد اول عشاء را سپس مغرب را بدون نيت اداء و قضا بخواند ، و چنانچه پس از خواندن عشاء معلوم شود كه از وقت به مقدار يك ركعت يا بيشتر به نيمه شب مانده است ، بايد زود نماز مغرب را به نيت اداء بخواند .
( مسأله 736 ) : مستحب است مسلمان نماز را در اول وقت آن بخواند كه در احاديث به آن بسيار سفارش شده ، و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است ، مگر آن كه تأخير آن از جهتى بهتر باشد ، مثلا صبر كند كه به جماعت نماز بخواند .

140