مسائل نذر و عهد نذر آن است كه انسان براى خدا بر خود واجب كند كه كار خيرى را بجا آورد ، يا براى خدا كارى را كه نكردن آن بهتر است ترك نمايد .
و عهد پيمان بستن با خداوند است كه كارى را انجام دهد يا ترك نمايد .
( مسأله 2563 ) : در نذر بايد صيغه خوانده شود ، و لازم نيست آن را به عربى بخوانند ، پس اگر بگويد چنانچه مريض من خوب شود ، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم نذر او صحيح است .
( مسأله 2564 ) : نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار خود نذر كند ، بنابر اين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده اند ، يا به سبب عصبانى شدن بى اختيار نذر كرده صحيح نيست .
( مسأله 2565 ) : شخص مفلس وآدم سفيهى كه حاكم شرع آنان را از تصرف در اموالشان منع كرده ، اگر مثلا نذر كنند چيزى به فقير بدهند صحيح نيست .
( مسأله 2566 ) : اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيرى كند ، چنانچه وفا به نذرش با حق شوهرش منافى باشد ، نمىتواند نذر نمايد ، و نذر زن بى اذن شوهر در اين صورت باطل است ، بلكه صحت انعقاد نذر زن بى اجازه شوهر در هر صورت محل اشكال است .
( مسأله 2567 ) : اگر زن با اجازه شوهر نذر كند ، شوهرش نمىتواند نذر او را به هم بزند ، يا نگذارد وى به نذرش وفا كند ، مگر اين كه وفا كردن به نذر منافى با حق شوهر باشد ، كه در اين صورت بعيد نيست بتواند به هم بزند .
( مسأله 2568 ) : هر گاه فرزند با اجازه پدر نذر كند بايد به آن عمل نمايد ، و همچنين بنابر احتياط واجب اگر بدون استجازه او نذر كند ، ولى اگر پدر او را از عملى كه نذر كرده است منع نمايد ، ظاهر اين است كه نذرش منحل مىشود ، و بعيد نيست مادر نيز حكم پدر را داشته باشد به خصوص اگر عمل به نذر سبب

475