( مسأله 2416 ) : كسانى كه به سبب شير خوردن ، خويشاوندى پيدا كرده اند ، مستحب است يكديگر را احترام كنند ، ولى از يكديگر ارث نمىبرند ، و حقوق خويشاوندى براى آنان نيست .
( مسأله 2417 ) : در صورت توان مستحب است كودك را دو سال تمام شير بدهند .
( مسأله 2418 ) : اگر به سبب شير دادن ، حق شوهر از بين نرود ، زن مىتواند بى اجازه شوهر ، بچه ديگرى را شير بدهد ، ولى جايز نيست بچه اى را شير دهد كه به سبب شير دادن به آن بچه به شوهر خود حرام مىشود ، مثلا اگر شوهر او دختر شيرخوارى را براى خود عقد كرده باشد ، زن نبايد آن دختر را شير دهد ، چون با شير دادن آن دختر خودش مادر زن شوهرش مىشود و بر او حرام مىگردد .
( مسأله 2419 ) : اگر مرد پيش از عقد كردن زنى براى خود ، بگويد به سبب شير خوردن آن زن بر او حرام شده ، مثلا بگويد شير مادر او را خورده ، چنانچه تصديق او ممكن باشد ، نمىتواند با آن زن ازدواج كند ، و اگر پس از عقد بگويد و خود زن هم حرف او را قبول نمايد ، عقد باطل است ، پس اگر مرد با او نزديكى نكرده باشد ، يا نزديكى كرده ولى هنگام نزديكى كردن ، زن بداند بر آن مرد حرام است ، مهر ندارد ، و اگر پس از نزديكى بفهمد كه بر آن مرد حرام بوده شوهر بايد مهر او را مطابق زنهائى كه مانند او هستند بدهد ، و اگر مهر او در عقد تعيين شده و با مهر زنهائى كه مانند او هستند تفاوت دارد ، در مقدار تفاوت مصالحه كنند .
( مسأله 2420 ) : اگر زن پيش از عقد بگويد به سبب شير خوردن بر مردى حرام شده ، چنانچه تصديق او ممكن باشد ، نمىتواند با آن مرد ازدواج كند ; و اگر پس از عقد بگويد مانند صورتى است كه مرد پس از عقد بگويد كه زن بر او حرام است و حكم آن در مسأله پيش گذشت .
( مسأله 2421 ) : شير دادنى كه سبب محرم شدن است به دو چيز ثابت مىشود :
اول : خبر دادن عده اى كه شخص از گفته آنان يقين پيدا كند .

440